Epistulae

Ergo, qui ieiunia, id est conuersationem angelicam, imitantur in terris et meminerunt illius dicti: regnum dei non est cibus et potus, sed iustitia et gaudium et pax et laetitia, per continentiam breui et paruo labore magna sibi et aeterna conciliant praemia et multo plus accipiunt, quam offerunt, et futuri temporis gloria praesentes angustias mitigant, quia in hoc stadio pro uirtute pugnantibus finis erit aliquando certaminis. qui autem pugnam ineunt contra uitia et sapientiae disciplinis suas animas dedicarunt, quantumque patitur humana condicio, scientiam adpetunt futurorum, per speculum et imaginem sensu et fide caelorum regna cernentes consequentur aeterna praemia et nullo temporum fine claudenda.

dies et nox certis horarum sibi succedunt spatiis paulatimque decrescentes, quod amittunt, recipiunt et, quod receperint, tribuunt ad eandem mensuram bis in [*](13 *Rom. 8, 37 18 *Rom. 14,17 26 cf. I Cor. 13, 12) [*]( 1 legis] linguis U 2 tabo T diffluebant 5 3 spe fut. U 4 lassabantur (n exp.) T tort.-lassabatur om. T lassabantur (n exp.) V 7 feruentes Ta.c.U 13 his in mg. V 15 uncit U 18 et om. TV meminerint V 19 iusticie V 20 et laetitia] leti U per] ad U isti per g 21 et multo] multoque U 23 studio V 24 qui autem] nam qui ç 25 dicarunt V 26 conditio V 29 decresc.] add. at crescentes in mg. V 30recipiunt 5)

atque ex hac uicissitudine spatiorum uel menstruus lunae. orbis efficitur uel solis sua per uestigia reuertentis annus inpletur, dumque crescunt dumque decrescunt et lapsui praeteritorum futura succedunt, eadem semper atque alia tempora conmutantur. unde et luna prudentissimo dei artificio condita et formarum mutans uarietates ad plenitudinem tendit et festinat ad diminutionem, ut, quidquid crescens adquisierat, perdat amittatque decrescens, nec stat in eodem statu, sed quibusdam gradibus ascendens atque descendens de paupertate pergit ad diuitias et de diuitiis redit ad paupertatem ipsa diuersitate formarum mutabilem et conditam se esse demonstrans.