Vita Sancti Severini

Christi legatus aduenio, subditis misericordiam precaturus. recole gratiam, diuina beneficia recordare, quibus pater frequenter se sensit adiutum. nam cunctis regni sui temporibus nihil me inconsulto gerere praesumebat. qui monitis salutaribus non resistens crebris prosperitatibus recognouit, quanti ualeret oboedientis animus quantumque triumphatoribus prosit suis non tumere uictoriis\'.

et rex: \'hunc\' inquit cpopulum, pro quo beniuolus precator accedis, non patiar Alamannorum ac Thoringorum saeua depraedatione uastari uel gladio trucidari aut in seruitutem redigi, cum sint nobis uicina ae tributaria oppida, in quibus debent ordinari\'.

cui seruus Christi constanter ita respondit: \'numquid arcu tuo uel gladio homines isti a praedonum uastatione creberrima sunt erepti et non potius dei munere, ut tibi paulisper obsequi ualeant, reseruati? nunc ergo, rex optime, consilium meum ne respuas, fidei meae hos committe subiectos, ne tanti exercitus conpulsione uastentur [*]( 1 ex quibus-fauianis GGLN: 0tII. AlTV fabianis GLN 2 daudbio L 3 adire N 5 in CGMNTVt om. L 6 matutinus CG (ita ras.) NTY: matuoinuB M matnri«ns (uri a m. 2 in ras. 4 litt.) L occurit M ergo LMNTV: uero CG 9 tibi inquit M 11 pater] pater tuus CGL frequenter se MNTV: se frequenter CGL 12 inconsulto] inconsumpto N 14 obqdientis CLMV obedientis G 16 beneuolus M 17 paciar GMV 18 sena LMN depredatione T uel gladio—redigi] om. M seruitutem NTV: seruitium C seruicium G aeruitio L 20 debent MNTV: debeant CGL Christi] dei M 21 nunquid CTV pdouum M 22 sunt] ras. 1ft M - 23 obsequii G 24 obtime L conscilium M 25 commite V supiectos G compulsione GGLMN.- )

his auditis rex modestis allegationibus mitigatus cum suo protinus remeauit exercitu. igitur Romani, quos in sua sanctus Seuerinus fide susceperat, de Lauriaco discedentes pacificis dispositionibus in oppidis ordinati beniuola cum Rugis societate uixerunt. ipse uero Fauianis degens in antiquo suo monasterio nec admonere populos nec praedicere futura cessabat, asserens uniuersos in(de) Romanos ad suas prouincias absque ullo libertatis migraturos incommodo.

Isdem temporibus Odoacar rex sancto Seuerino familiares litteras dirigens, quae speranda duceret, dabat suppliciter optionem, memor illius praesagii, quo eum quondam expresserat regnaturum. tantis itaque sanctus eius alloquiis inuitatus Ambrosium quendam exulantem rogat absolui. cuius Odoacar gratulabundus paruit imperatis.

quo etiam tempore, dum memoratum regem multi nobiles coram sancto uiro humana, ut fieri solet, adulatione laudarent, interrogat quem regem tantis praeconiis praetulissent. respondentibus Odoacarem\': \'Odoacar\' inquit \'integer tredecim et quattuordecim [*]( 4 cf. Anonym. Valesii §§ 47 sq. p. 292 ed. Gardth. ) [*]( 1 migraentur V enim] om. N 2 me] in me N 3 ydoneum L faciat M modestis COL1 MNTV: mOlflestis L ras.; cIeD in marg. additum: si destis 4 exercitu* L (s rasa) , 6 disceten T 7 Rugis] regis N 8 fabianis G ammonere LIMNII 9 inde scripsi: in OGLNTV, om. M 10 romanos ad suas M: romanis ad suas NTV romani soli CG roma soli L regni Romani (*. e. nniuersos Romanos) ad suas suspicatur Hartelius prouincias MNV: prouintias T prouinciam L prouincia CG 12 Hiisdem T hisdem CL MNV (et 17) odoacar MNTV: odouacar C odoachar Anonym. cod. Pal. odochar cod. Meerm. odoacer L odouacer G 13 quae MNTV: si qua CGL codd. Meerm. Pal. 15 alloquiis eius CG 16 cuius] cui Anon. Meenn. 17 quo MNTV: quodam CGL 19 humane L adulacione GM adolatione TV Anon. Meerm. 20 odoacarem MN TV: odocharem Anon. Meerm. m. 1 odoacrem L Meerm. m. 2 odouacrem CG odoachrem Pal. 21 odoacar NTV: odoeacar M odouacar CG odoacer L, om. Anon. inquit] om. L integer MNTV: integer inter CGL qui dixit eis inter Anonym. qui integer inter Sauppe integer <a erit Hartel et] uel fort. quatuordecim G XIIII M ) [*]( 4* )

Ab oppidaneis Comagensibus, apud quos prim am quondam innotuerat, beatus Seuerinus suppliciter rogatus aduenit. cuius comperta praesentia unus ex optimatibus Felethei regis filium. suum adolescentem diuturno langore uexatum, cui iam parabat exequia, traiecto Danuuio pedibus eius proiecit et lacrimans: credo\' inquit homo dei, te filio.