Institutiones

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars I (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 17). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1888.

Paulum quoque ascendentem Hierosolymam et protinus a Iudaeis in uincla mittendum Agabus propheta repperiens Caesareae sublato eius cingulo ligans suas manus et pedes, ut gestu corporis sui passionis eius praefiguraret iniurias, ait: haec dicit spiritus sanctus: uirum cuius est zona haec sic alligabunt Iudaei in Hierusalem et tradent in manus gentium. quod utique a propheta proferri minime potuisset et dici uirum cuius est zona haec, nisi Paulus eam lumbis suis indesinenter solitus fuisset aptare.

Uestis quoque sit monachi, quae corpus contegat tantum ac repellat uerecundiam nuditatis et frigoris retundat iniuriam, non quae seminaria uanitatis aut elationis enutriat, ita eodem apostolo praedicante: habentes autem alimenta et operimenta, his contenti simus: operimenta, inquiens, non uestimenta, ut in quibusdam Latinis exemplaribus non proprie continetur, id est quae corpus operiant tantum, non quae amictus gloria blandiantur, ita uilia, ut nulla coloris uel [*](4] Matth. 3, 4. 8] Aot. 12, 8. 16] Act. 21,11. 24] I Tiin. 6, 8. ) [*]( 1 propitii H1 propri LI uelud 1T (passim) 5 iohannis H1 pellia camellorum L1 7 et om. H tiicem Lx 9 gallicis (ti σανὸάλια) tuis H1: caligis tuis GH2 caligas toas Lυ et Uulg. 10 eum (ante angelus) om. L ab Gl 11 soluta L 12 laxassa om. L1 ascendons in L1 hierosolimam GL2 hierusomam H hierusolimam L* 13 iudois codd. uinola Gr: uiucula HLc 14 caesare H1 caesarię H* manus suas H 17 sic GL: ita H 18 profeta G 20 abtare H\' 21 non digtinguit H, acd in marg. extat K i.e. capitulum 22 retundat om. H 2S itaj item H 25 hiis L\' sumus L et Uulg. )

10
habitus nouitate inter ceteros huius propositi uiros habeantur insignia, ita studiosis accurationibus aliena, ut nullis rursum sint adfectatis per incuriam sordibus decolora: postremo sic ab huius mundi separentur ornatu, ut cultui seruorum dei in omnibus communia perseuerent.

quidquid enim inter famulos dei praesumitur ab uno uel paucis nec catholice per omne corpus fraternitatis tenetur, aut superfluum aut elatum est et ob id noxium iudicandum magisque uanitatis specimen quam uirtutis ostentans. et idcirco haec quae nec a ueteribus sanctis, qui huius professionis fundamenta iecerunt, neque a patribus nostri temporis, qui eorum per successiones instituta nunc usque custodiunt. tradita uidemus exempla, ut superflua et inutilia nos quoque resecare conueniet.

quamobrem ciliciam uestem uelut circumspectam cunctis atque notabilem et quae ex hoc ipso non solum nulla spiritui possit emolumenta conferre, sed etiam elationis concipere uanitatem, quaeque ad necessarii operis exercitium, in quo monachum semper inpigrum expeditumque oportet incedere, inhabilis atque inepta sit, omnimodis refugerunt. quodsi quosdam hoc amictu circumdatos audiuimus probabiles exstitisse, non ex eo nobis est monasteriorum regula sancienda uel antiqua sanctorum patrum sunt proturbanda decreta, quod pauci praesumentes aliarum uirtutum priuilegio ne in his quidem, quae non secundum catholicam regulam ab eis usurpata sunt, reprehendi debere creduntur. generali namque omnium constitutioni paucorum non debet praeponi nec praeiudicare sententia.