Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

aut quae ista lex est militans in membris nostris, quae repugnet legi mentis nostrae, cumque nos resistentes atque captiuos in lege peccati ac mortis abduxerit eique nos fecerit carne seruire, nihilominus mente legi dei seruire permittat? nec enim hic puto legem peccati flagitia designare aut de supra dictis intellegi posse criminibus, quae si quis facit, legi dei mente non seruit, a qua necesse est eum animo ante desciscere quam [*]( 2 1. c. 24-25 15 I Cor. 6, 9-10 ) [*]( 1 apostulus FK* 2 liberauit BFK1 4 conplusit 0 conpellit β 5 quibus] per quem 0 per quae (iv 7 adque Bl 8 quotid. 0 cottid. /J corpori Zl 9 memorare 0 babt. 0 10 illum BlFO cottid. β 12 noster] non BFK1 13 diurna 01 14 futuro βr aeternis K1 15 apostulo Bl 16 fornicarl 0 18 neque fures om. F 20 est ista lex Oflv repugnat Bl0 21 adque Bl 22 lege K adduxerit 0 23 nicil minus 0 lege BF 24 desiguari K1 aut] aut hoc FOfJv de supra om. KZl 25 intelligi 0 26 discucere BXF descisere 01 discedere 01 )

662
aliquid eorum carne eonmittat. quid est enim seruire legi peccati, nisi illa quae a peccato imperantur inplere?

quod ergo peccati genus est, quo cum se tanta sanctitas atque perfectio sentiat captiuari, gratia tamen Christi non ambigat liberandam dicens: infelix ego homo: quis me liberabit de corpore mortis huius? gratia dei per Iesum Christum dominum nostrum? quam, inquam, membris nostris legem inesse firmabitis, quae abstrahens nos a lege dei et captiuans in lege peccati infelices nos potius faciat quam nocentes, ut non aeternis suppliciis addicamur, sed quasi de interrupto beatitudinis gaudio suspiremus et auxiliatorem qui nos ad id retrahat inquirentes cum apostolo proclamemus: infelix ego homo: quis me liberabit de corpore mortis huius?

abduci namque captiuum in lege peccati quid est aliud quam in effectu peccati atque opere permanere? aut quod aliud principale dabitur bonum quod sancti explere non possint, nisi id, ad cuius conparationem ut supra diximus uniuersa nec bona sunt? equidem nouimus multa esse in hoc mundo bona praecipueque pudicitiam, continentiam, sobrietatem, humilitatem, iustitiam, misericordiam, temperantiam, pietatem: sed haec omnia et summo illi bono paria esse non possunt et perfici non dicam ab apostolis, sed etiam a mediocribus possunt, et a quibus inpleta non fuerint, aut aeterno supplicio puniuntur aut grandi ut supra dictum est labore paenitentiae, non cotidiana Christi gratia liberantur.

superest igitur ut hanc apostoli sententiam soli sanctorum personae recte fateamur aptari, qui in hanc quam praediximus [*]( 5 Rom. 7, 24-25 13 1. c. 24 ) [*]( 1 lege B 2 ea Οβν 3 adque B* 5 liberandum βν liberauit B\'F 7 in membris 0 8 abstrahans B abtrahenE 0 9 in ont. βc faciat potius 0 10 addicamus K 12 ad id] ab id 0 ex his BF redimat 0 apostulo B\' 13 liberauit BlF 14 legs KZ\' 15 aliut Bl aliud est F effectum B1 adque Bl 16 aliut BO datur 0 17 possunt 0 18 ٭٭٭bona uec bona (nec eras.) F et quidem OfJc 19 aubrietatem Kl 21 illo 0 bona B\' 22 ut perfici B 25 cottid. p 26 ut] utrum (S 27 abtari 0 )

663
incurrentes cotidie peccati, non criminum legem de statu salutis suae certi non praecipitantur in facinus, sed ut saepe dictum est de contemplatione diuina ad miseriam cogitationum corporalium deuoluti uerae illius beatitudinis bono plerumque fraudantur. si enim se per hanc membrorum suorum legem cotidianis sentirent sceleribus inligari, non utique de felicitatis amissione, sed de innocentiae causarentur, nec diceret apostolus Paulus infelix ego homo, sed \'inpurus\' aut \'scelestus ego homo\', nec de corpore mortis huius, hoc est de condicione mortali, sed a flagitiis atque criminibus carnis huius uellet absolui.

sed quia se pro condicione fragilitatis humanae senserat captiuatum, id est abductum ad sollicitudines curasque carnales, quae lex peccati et mortis operatur, ingemescens super hac quam inuitus incurrerat lege peccati confestim recurrit ad Christum et praesentissima gratiae eius redemptione saluatur. quidquid ergo lex illa peccati, quae spinas et tribulos cogitationum curarumque mortalium naturaliter gignit, etiam in apostolici pectoris terra sollicitudinis germinarit, ista lex gratiae mox auellit. lex enim, inquit, spiritus uitae in Christo Iesu liberauit te a lege peccati et mortis.

Hoc ergo ineuitabile corpus est mortis, in quo perfecti quique qui gustauerunt quam suauis est dominus cotidie reuoluti sentiunt cum propheta quam malum sibi et amarum sit discedere a domino deo suo. hoc est corpus mortis, quod a caelesti eos intuitu retrahens ad terrena [*]( 8 1. c. 19 Rom. 8, 2 22 Ps. 33, 9 23 Hierem. 2,19 ) [*]( 1 quotidie 0 cottidie a 2 saepe om. β3 temporalium 0 5 per BFOr: in fJc 6 quotid. 0 cottid. β 9 de post nec om. 0 id est 0 de om. 0 conditione BZ, item infra 10 adque Bg 11 huins humane 0 18 ingemiscens B2F2K2 14 supra RF incurreret Kl 15 pretiosissima BF 16 quicquid Οβ2 peccati illa F 18 in om. 0 sollicitudines K\' germinaret BFKX germinaberit 0 19 inquid BFOIPZ 20 liberabit 0 te BF: me Οβν et Vulgata a peccati. lege (a eras.) F . 21 KSp XVII B XVII F iueuitale F quo BFr: quod OfJc 22 quique] quidem 0 gustauerint Kl quotidie 0 cottidie β 23 reuoliti K1 quum 0 )

664
deducit, quod psallentes eos atque in oratione prostratos uel humanas effigies uel sermones uel negotia uel actus facit superfluos retractare.

noc est corpus mortis, quo aemulantes angelicam sanctitatem et uolentes domino iugiter inhaerere perfectionem tamen huius boni, quia mortis corpus obsistit, inuenire non possunt, sed faciunt malum quod nolunt, id est traducuntur mente etiam ad illa quae ad profectum uirtutum perfectionemque non pertinent. denique ut hoc de sanctis atque perfectis sibique similibus se dixisse beatus apostolus euidenter exprimeret, digito quodammodo semet ipsum tantum designans continuo infert itaque ego ipse, id est qui haec pronuntio, meae, non alterius conscientiae latebras pando.

hoc sane elocutionis genere familiariter uti apostolus solet, si quando uult se specialiter designare, sicut ibi: ipse ego Paulus obsecro uos per mansuetudinem et modestiam Christi, et rursum: nisi quod ego ipse non grauaui uos, et iterum: sed esto, ego ipse non grauaui uos, et alibi: ego ipse Paulus dico uobis: sicircumcidamini, Christus uobis nihil proderit, et ad Romanos: optabam enim anathema esse ipse ego a Christo pro fratribus meis.

potest autem non absurde etiam sic accipi, ut expressius cum emphasi pronuntietur itaque ego ipse, id est quem nostis esse apostolum Christi, quem tota suspicientia ueneramini, quem creditis summum esse atque perfectum et in quo loquitur Christus, cum mente seruiam legi dei, carne tamen legi peccati seruire me fateor, [*]( 11 Rom. 7, 25 14 II Cor. 10, 1 16 1. c. 12, 13 17 1. c. 16 18 Gal. 5, 2 20 Bom. 9, 3 23 Rom. 7, 25 ) [*]( 1 adque B 3 quo scripsi: quod codd. c propter quod r 4 euangelicam BF angelica 0 5 quia] quam 0 10 tantum BF (cf. infra se specialiter): tactuque Οβν 11 id est] idem 0 12 hac non 0 14 se om. 0 16 ego om. 0 18 ipse ego pau- . lus 00 19 prodeerit 0 20 obtabam BO ego ipse anathema esse §v 22 accepi K1 eipresius \'F praescius 0 (add. in marg. vel pressius) eofasi BFO eΜΦaCI 0 23 ipse ego β 24 quam creditis Fl 25 adque BxFO 26 lege dei B lege peccati BFX )

665
hoc est distentione condicionis humanae interdum de caelestibus ad terrena deuoluor et ad curas humilium rerum mentis meae altitudo prolabitur: per quam peccati legem ita momentis singulis me sentio captiuari, ut quamuis inmobili circa legem dei desiderio perseuerem, nullo tamen modo uim huius captiuitatis euadere posse me sentiam, nisi confugero semper ad gratiam saluatoris.

Et idcirco cotidianis suspiriis sancti omnes pro hac substantiae suae fragilitate conpuncti, dum cogitationum uarietates et conscientiae suae latebras ac penetralia perscrutantur, suppliciter clamant: non intres in iudicio cum seruo tuo: quia non iustificabitur in conspectu tuo omnis uiuens, et illud: quis glor iabitur castum se habere cor? aut quis fiduciam habebit se mundum esse a peccato? et iterum: non est iustus homo in terra, qui faciat bonum, et non peccabit, sed et illud: delicta. quis intellegit?

et ita infirmam\' hominum; inperfectamque iustitiam ac misericordiae dei semper indiguam esse censuerunt, ut unus ex his, cuius iniquitates atque peccata deus misso de altari ignito uerbi sui carbone purgauit, post illam mirificam contemplationem dei, post intuitum sublimium Seraphin et reuelationem sacramentorum caelestium dicat: uae mihi, quia uir pollutus labiis ego sum, et in medio populi polluta labia habentis ego habito. qui, sicut arbitror, labiorum suorum inmunditiam ne tunc .,...

ł quidem fortasse sensisset, nisi ueram perfectionis et integram puritatem contemplatione dei meruisset agnoscere, cuius intuitu [*](11 Pa. 142, 2 13 Prov. 20, 9 (LXX) 15 Eccles. 7, 21 (LXX) 17 Ps. 18, 13 23 Esai. 6, 5 ) [*]( 1 conditionis BOZ 2 reuolbor 0 5 modo tamen 0 6 sententiam FO1 8 Kip XVIII B XVIII F cottid. 11. 9 soae om. 0 11 iudicium β2ν 14 habere se 0 16 facit 0 peccet B peccauit F sed et... 17 intellegit om. Οβν 18 misericordia K2Zc indiguam Οβ1 : indigam r indignam rell. c 19 censuerunt BF: sentiunt 11 senserunt Ov peccata adque iniqui. tates B 20 ignoto Kl 21 sublimis BF 22 seraphin FOK\': serafin B seraphim K1Zv 25 suorom labiorum 0 nec Btv)

666
pollutionem suam sibi ante incognitam repente cognouit. eum enim ait: uae mihi, quia uir pollutus labiis ego sum, de suorum hoc eum labiorum, non de populi pollutione confessum id quod sequitur manifestat: et in medio populi polluta labia habentis ego habito.

sed etiam cum orans peccatorum quasi uniuersalium inmunditiam confitetur, non iniquorum tantum, sed etiam iustorum plebem generali supplicatione conplectitur dicens: ecce tu iratus es, et peccauimus: in ipsis fuimus semper, et saluabimur. facti sumus ut inmundus omnes nos, tamquam pannus menstruatae uniuersae iustitiae nostrae. rogo quid euidentius hac potest esse sententia, qua non unam tantum, sed uniuersas iustitias nostras propheta conplexus et circumspiciens omnia, quae uel inmunda uel horrida iudicantur, quia nihil in hominum conuersatione sordidius neque inpurius potuit repperire, panno eas conparare maluit menstruatae.

frustra ergo manifestissimae ueritati spinosae obiectionis acumen opponitur, sicut paulo ante dixistiscsi nemo sine peccato, nullus est sanctus, si nemo sanctus, nullus ergo saluabitur. hoc enim prophetae testimonio potest nodus huius quaestionis absolui: ecce, inquit, tu iratus es, et peccauimus: id est cum elationem nostri cordis uel neglegentias auersatus tuo nos auxilio denudasti, confestim nos uorago absorbuit peccatorum, uelut si quis splendidissimo solis diceret elemento: caece tu obcubuisti, et nos ilico tenebrosa contexit obscuritas\'.

et tamen cum hic sanctos peccasse dicat et non solum peccasse, sed etiam in ipsis semper permansisse peccatis, [*]( 8 Esai. 64, 5-6 18 XXII, 8 21 Esai. 64, 5 ) [*]( 1 quum 0 2 mihi quia uir pollutus..... §. 8 fin. fragilitatis humanae desunt in Z, uno folio deperdito 9 saluauimur Kx 10 inmundi 0 11 pannum 0 12 hoc F quia B1 quam 0 13 profeta F 16 repperiri B2K217 obiectiones K1 19 sanctus si BF: Banctus et si OKx uemo est sanctus 0 21 inquid B\' FOJP et] et nos K 22 quum 0 cordis nostri 0 negligentias FKI neglientias Kl 25 obcubuisti K1: occub. rell. 26 quum 0 sanctus peccasse se OKx 27 mansisse 0 )

667
non desperat penitus de salute, sed subicit: in ipsis fuimus semper, et saluabimur. hanc ego sententiam ecce tu iratus es, et peccauimus illi apostolicae conparabo: infelix ego homo: quia me liberabit de corpore mortis huius? rursum quod propheta subiungit in ipsis fuimus semper, et saluabimur consequentibus apostoli congruit uerbis: gratia dei per Iesum Christum dominum nostrum.

similiter etiam illud eiusdem prophetae uae mihi, quia uir pollutus labiis egosum, et in medio populi polluta labia habentis ego habito uidetur supra dictos sapere sermones: infelix ego homo: quis me liberabit de corpore mortis huius? itemque quod sequitur in propheta et ecce uolauit ad me unus de Seraphin, et in manu eius carbunculus (siue calculus), quem forcipe tulerat de altari. et tetigit os meum, et dixit: ecce hoc tetigi labia tua, et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur tale est ut Pauli uideatur ore prolatum, qui ait: gratia dei per Iesum Christum dominum nostrum.

uidetis: ergo quemadmodum omnes sancti non tam ex persona populi quam ex sua et peccatores se ueraciter fateantur et tamen nequaquam de sua salute desperent, sed iustificationis plenitudinem, quam pro condicione fragilitatis humanae consequi se posse diffidunt, de gratia domini et miseratione praesumant.

Neminem uero in hac uita quamuis sanctum inmunem esse a debitis peccatorum etiam magisterium nos edocet saluatoris, qui discipulis suis perfectae orationis formulam [*]( 1 1. c. 2 1. c. 4 Rom. 7, 24 5 Esai. 64, 5 7 Rom. 7, 25 8 Esai. 6, 5 11 Rom. 7, 24 13 Esaj. 6, 6-7 18 Rom. 7, 25 ) [*]( 1 diaperat OK 2 ergo 0 4 liberauit BlF 5 rursumque 0 id quod OKv 12 liberauit BFK1 14 seraphyn F carbunculus sine om. 0 15 altare Kl 16 tetigit 0\'K et Vulgata 19 dum nrta ihm xpm K ■ 20 populi] pauli F 22 desperant OXI iustificationes Kl 23 conditione B 24 se om. BF piesumat 0 praesumunt βc 25 Kàp XVIIII B XVIIII F XVII Kl 26 delictis 0 )

668
tradens inter reliqua illa sublimia sacratissimaque mandata. quae, quoniam non nisi sanctis perfectisque sunt tradita, malis et infidelibus conuenire non possunt, hoc iussit interseri: et dimitte nobis debita nostra sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.

si ergo aera haec et a sanctis profertnr oratio, sicut indubitanter credere nos oportet quis tam contumax et praesumptor tam superbia diabolici furoris elatus poterit inueniri, qui sine peccato se esse pronuntians non solum maiorem se apostolis credat, uerum etiam ipsum quasi ignorantiae ant uanitatis arguat saluatorem, ut scilicet aot nescierit fossa posse aliquos inmunes a debitis. aat frosura docuerit eos quos scierit orationis istius remedio non egere? sed cum regis sui praecepta seruantes omnes omnino sancti cotidie dicant dimitte nobis debita nostra, si uerum dicunt, uere nemo eat inmunis a culpa. si autem fingunt. ii aeque uerum est eos mendacii non carere peccato.