Conlationes Patrum (Collationibus)
Cassian, John
John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.
de quibus etiam figuraliter dominus ad Iob: quis autem est qui dimisit onagrum liberum, et uincula eius resoluit? posui habitaculum eius desertum, et tabernacula eius salsuginem: inridens multitudinem ciuitatis, et querellam exactoris non audiens, considerabit montes pascuae suae, et post omne uiride quaerit. in Psalmis quoque: dicant nunc qui redempti sunt a domino, quos redemit de manu inimici, et post pauca: errauerunt in solitudine in inaquoso: uiam ciuitatis habitaculi non inuenerunt, esurientes, et sitientes: anima eorum in ipsis defecit et clamauerunt ad dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum liberauit eos.
qaos etiam Hieremias ita describit: beatus qui tulit iugum ab adulescentia sua, sedebit solitarius et tacebit, [*]( 6 Hebr. 11, 37—38 11 lob 39, 5-8 (LXX) 17 Pe. 106, 2 19 1. c. 4-6 24 Thren. 3, 27-28 ) [*]( 8 herimi B1 5 herimo Bl eliae 0 elissei 0 helisei BK 6 adque B commemorat K2 c cireuienmt OK Vulg. 7 etin OKi et FB angastAti FK 10 in om. FR 11 iob FOK: iob ait B 12 posnit FOc 18 tabernaculum F 15 quexelam F\' considerabit (ϰατασϰέψεται) 0: considerauit FB Kv 16 quaerit; (ςητει̃) FOK: quaeret (ςητἠσει) JB 17 nunc om. B 19 etin inaquoso B 23 etiam om. F 24 iheremiae 0 hierimias B\' discribit Bl 25 aduliscentia FK. adoliacentia BK* )
Cumque his duabus professionibus monachorum religio Christiana gauderet, coepisset autem in deterius paulatim hic quoque ordo reccidere, emersit post haec illud deterrimum et infidele monachorum genus uel potius noxia illa plantatio rediuiua concreuit, quae per Annaniam et Sapphiram in exordio ecclesiae pullulans apostoli Petri seueritate succisa est: quae inter monachos tamdiu detestabilis execrandaque iudicata est nec a quoquam ulterius usurpata, quamdiu illius tam districtae formido sententiae memoriae fidelium inserta durauit, qua beatus apostolus praedictos noui facinoris principes non paenitentia, non ulla passus est satisfactione curari, sed perniciosissimum germen celeri morte succidit.
illo igitur exemplo, quod in Annaniam et oapphiram apostolica districtione punitum est, a nonnullorum contemplatione paulatim longa incuria et temporis oblitteratione subtracto emersit istud Sarabaitarum genus, qui ab eo, quod semet ipsos a coenobiorum congregationibus sequestrarent ac singillatim suas curarent necessitates, Aegyptiae linguae proprietate Sarabaitae nuncupati sunt, de illorum quos praediximus numero procedentes, qui euangelicam perfectionem simulare potius quam in ueritate adripere maluerunt, aemulatione scilicet eorum uel laudibus prouocati, qui uniuersis diuitiis mundi perfectam Christi praeferunt nuditatem.