De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
- Si vis celsi iura, Tonantis
- pura sollers cernere mente,
- aspice summi culmina caeli;
- illic iusto foedere rerum
- veterem servant sidera pacem.
- Non sol rutilo concitus igne
- gelidum Phoebes impedit axem
- nec, quae summo vertice mundi
- flectit rapidos Ursa. meatus,
- numquam occiduo lota profundo,
- cetera cernens sidera mergi
- cupit Oceano tinguere flammas;
- semper vicibus temporis aequis
- Vesper seras nuntiat umbras [*]( 1 Hom. Afl76 2sq. Eccle.1,8: cunctae res difficiles, non potest eaa homo explicare aermone 6 Phil. 2,7: in similitudinem hominum factas. lac. 3, 9: homines .. ad aim. dei facti, p. Eng. 27 22sqq. cf. Mart. Cap.427,7 (299,25): Phoebeoscurms rapidosque meatus. Verg. Georg. 11 481 §q.: quid tantum Oceano properent se tincQere soles hiberni )[*](FTZFDS\')[*](1 ΑΡΓΑΑθΟΝ T2 APRΑΑθΟΝ L KEF OEQNP 4quoP 14 celsura P 23 occidua PK 26 vitibus P 27 vespa P nantiatiat P )
- revehitque diem Lucifer almum.
- Sic aeternos reficit cursus
- alternus amor, sic astrigeris
- bellum discors exsulat oris.
- Haec concordia temperat aequis
- elementa modis, ut pugnantia
103