De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
- Quisquis profunda mente vestigat verum
- cupitque nullis ille deviis falli,
- in se revolvat intimi lucem visus
- longosque in orbem cogat inflectens motus
- animumque doceat, quicquid extra molitur,
- suis retrusum possidere thesauris; [*](8 v. supra 69,18 12 Quint. VII Prooem. 3: sine rectore flnitet 16 i?. 18,13.16.29 23 ProcL in Tim. II 244,14 (Diehl): ώς έπέστϱαπτας πϱός έαυτό. Augustin. Conf. VII 10: admonitus redire in memet ipsum intravi in intima mea .. et vidi .. lucem incommutabilem )[*](PTLVDKE)[*](4 appetit T2L2E 6 est om. Tl 8 bonum (est) P1 11 ad nihilum cuncta T2V2KE, cf. Bednarz 21 (Liv. XLI 20, 7: nihil unum) 13 festinent LVDLaud 17 dicebus bis ut cici. T1 18 est oin. T1 19 colligimus VXKE )
- dudum quod atra texit erroris nubes,
- lucebit ipso perspicacius Phoebo.
- Non omne namque mente depulit lumen
- obliviosam corpus invehens molem;
- haeret profecto semen introrsum veri,
- quod excitatur ventilante doctrina;
- nam cur rogati sponte recta censetis,
- ni mersus alto viveret fomes corde?
- Quodsi Platonis Musa personat verum,
- quod quisque discit, immemor recordatur.
73
Tum ego: Platoni, inquam, vehementer assentior; nam me horum iam secundo commemoras, primum quod memoriam corporea contagione, dehinc cum maeroris mole pressus amisi.
— Tum illa: Si priora, inquit, concessa respicias, ne illud quidem longius aberit. quin recorderis, quod te dudum nescire confessus es. — Quid? inquam.