De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

discedens suos abstulit, tuos reliquit? Quanti hoc integer et, ut videbaris tibi, fortunatus emisses? Nunc amissas opes querere, quod pretiosissimum divitiarum genus est, amicos invenisti.

Quod mundus stabili fide concordes variat vices, quod pugnantia semina foedus perpetuum tenent, [*]((5)) quod Phoebus roseum diem curru provehit aureo, ut, quas duxerit Hesperos, Phoebe noctibus imperet, ut fluctus avidum mare[*]((10)) certo fine coherceat, ne terris liceat vagis latos tendere terminos, [*]( li sqq. cf. Mart. Cap. 3, 7 (1,5): semina .. pugnantia .. elementa ligas vicibus .. foedere .. sexus concilians et sub amore fidem ) [*](PFCL VKE) [*](1 balanda P 2 mutationem P 6 ex P 13 et FlLE om. rei. Peip. uti Tf Peip. 14 [fortunatus] Βασ. emisser L 1, ut vid. V1 nunc F1L nunc et PF1, V1 ut vid., Aur. Laud desine (dess. E) nunc et V-E nunc m 2 s. s.), K (rasura ante nunc) desine W Peip., in ras. C l desine in mg. F) quaerere P, V (schol.: alia lra habet: amissas opes querere, melius et erit yronia), Peip. 22 hesperos V\'K, cf. stf pra p. 14, 6 26 nec F )

hanc rerum seriem ligat terras ac pelagus regens et caelo imperitans amor. (15) Hic si frena remiserit, quicquid nunc amat invicem, bellum continuo geret et, quam nunc socia fide pulchris motibus incitant, (20) certent solvere machinam. Hic sancto populos quoque iunctos foedere continet, hic et coniugii sacrum castis nectit amoribus, (15) hic fidis etiam sua dictat iura sodalibus. O felix hominum genus, si vestros animos amor, quo caelum regitur, regat! (30)

LIBER III.

Iam cantum illa finiverat, cum me audiendi avidum stupentemque arrectis adhuc auribus carminis mulcedo defixerat.

Itaque paulo post: O, inauam, summum lassorum solamen animorum, quam tu me vel sententiarum pondere vel canendi etiam iucunditate refovisti, adeo ut iam me [*]( 20 Plat. Proto 32sd: ἀπεπαύσατο .. ϰεϰηλημένος .. ἐπιϑυμω̃ν ἀϰούειν ) [*]( 9 certant V\', ut rid. L 1, K 12 hinc P 13 nectat P )[*](PFCLVDKE) [*](AKICII MANLII (MALLII P) SEVERINI BOETHII ( BOETII PL1V2 Laud BOECII K) EXCONS ORD (ORDI P) PATRIC (VIRI COXSUL ET ILLVSTRI C) PHILOSOPHIAE (ICE K) CON- SOLATIONIS LIB II EXPL INCIPIT LIB III FELICITER PCL V Aur. D Laud, K (om. feliciter) ) [*]( c.23 quam tu PVlD, pro quantam s. s. Aur. Laud quantum rel. Peip., ef infra 75, 4 quantum tu Obb. )

posthac imparem fortunae ictibus esse non arbitrer! Itaque remedia, quae paulo acriora esse dicebas, non modo non perhorresco, sed audiendi avidus vehementer efflagito.

— Tum illa: Sensi, inquit, cum verba nostra tacitus attentusque rapiebas, eumque tuae mentis habitum vel exspectavi vel, quod est verius, ipsa perfeci; talia sunt quippe, quae

restant, ut degustata quidem mordeant, interius autem recepta dulcescant. Sed quod tu te audiendi cupidum dicis,

quanto ardore flagrares, si, quonam te ducere aggrediamur, agnosceres! — Quonam? inquam. — Ad veram, inquit, felicitatem, quam tuus quoque somniat animus, sed occupato ad imagines visu ipsam illam non potest intueri. — ?