De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. Tua vis varium temperat annum,
  2. ut, quas Boreae spiritus aufert,
  3. revehat mites Zephyrus frondes,
  4. quaeque Arcturus semina vidit,
  5. Sirius altas urat segetes;
  6. nihil antiqua lege solutum
  7. linquit propriae stationis opus.
  8. Omnia certo fine gubernans
  9. hominum solos respuis actus
  10. merito rector cohibere modo.
  11. Nam cur tantas lubrica versat
  12. Fortuna vices? Premit insontes
  13. debita sceleri noxia poena,
  14. at perversi resident celso
  15. mores solio sanctaque calcant
  16. iniusta vice colla nocentes.
  17. Latet obscuris condita virtus
  18. clara tenebris iustusque tulit [*]((35))
    19. [*](30 q. 1 Petr. 3,18: Christus semel pro peccatis nostris mortu est, iustus pro iniustis )[*](PTLVKE)[*](1 fratris totis Ptip. totis fratris et Pulman 6 hespertlS PT* LV1K1E; cf. infra p. 44,22 10 stingis Tl 12 noctis V2 Aur. 15 reveat PVlE 17 uret T1 25 demta Peip. sceleri debita L. Mutter. De re m. 147, 2 158 )
    15
  19. crimen iniqui.
  20. Nil periuria, nil nocet ipsis