De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
- Heu quam praecipiti mersa profundo
- mens hebet et propria luce relicta
- tendit in externas ire tenebras, [*]( 1 Plat. Rep. 607 b: παλαιά τις διαϕοοϱὰ ϕιλοσοϕίᾳ rs xal ποιητι- ϰη̄ 14 Plat. Rep. 548 b: τη̄ς ἀληϑινη̄ςΜούσηςτη̄ς μετὰ λόγων xal ϕιλοσοϕίας; de Cic. Hort. fro 84 : ponendae sunt fides et tibiae cf. Plasberg 6ssq. Usener, Gott. Anz. 1892, 387. Miiller 21. Dienel 1913, 16. Klingner 115, 2 )[*]( 1 ibi T1 thoro PJ* 7 affectu T1 affectum Peip. 10 feren- )[*](PTL VKh)[*](dem T1 32 achad. PPK 13 syr. P sirene It exitum TIL Peip. 10 confossusque P 17 nossim PT1 19 obstip. TIL Peip. )[*]( ....1* )
- terrenis quotiens flatibus aucta
- crescit in immensum noxia cura!
- Hic quondam caelo liber aperto
- suetus in aetherios ire meatus
- cernebat rosei lumina solis,
- visebat gelidae sidera lunae
- et quaecumque vagos stella recursus
- exercet varios flexa per orbes,
- comprensam numeris victor habebat.
- Quin etiam causas, unde sonora
- flamina sollicitent aequora ponti,
- quis volvat stabilem spiritus orbem;
- vel cur Hesperias sidus in undas
- casurum rutilo surgat ab ortu,
- quid veris placidas temperet horas,
- ut terram roseis floribus ornet,
- quis dedit, ut pleno fertilis anno
4