Epistulae imperatorum pontificum aliorum

defuncto Timotheo episcopo a catholicis Iohannes catholicus episcopus ordinatur. mittit Iohannes episcopus synodicam suam. superuenit etiam Urbanius subadiuua contra Iohannem episcopum sacra principis deferendo, ut ab episcopi illius papa se confirmatione suspenderet. et quia in isdem sacris de restituendo Petro, quem ipse damnauerat, fecerat mentionem, haec pars omnino est abnegata. unde uisus est imperator [*](1 damnatus om. w3 constantinopoli 3 2 reddedit P uadet WI) 4 iuncxit 3wtwz 5 obprimitur 8 6 pernasore Q: peruersore E 8 epiacopis w, episcopus ex episcopis ql man. 2 9 nihilhominus WI) 10 continentur ps 11 symplicium owl 12 rogans et dicens Liberat. et w3 man. 2 18 a om. wI 14 exilium qx man. 2 et w3 man. 2 15 alexandrinam (alexandriam to1) ciuitatem w 16 firme 8, firmg £ fereu> per triennium ergo ferme uulgo 17 distitit βδq2 et q1 man. 2, destituit ω2 19 defuncto ergo Tim. uulgo iohannia ωβδq2 et qx man. 1 20 mittet ω1ω2q2 iohannis fioQ 21 urpanius υq2ω1ω2 (Uranius recte S2) subaiuua p3 22 principes q2 et ante corr. qx episcopiIII ql, episcopis q2 23 confirmationem w hisdem βδυω et qx man. 1 24 ipsa a )

addidit etiam Acacius illo tempore, quo de Petro Alexandrino damnato retulit, etiam de Petro et Iohanne Antiocheno; sic scripsit: Petrum apud Constantinopolim monasterium gubernasse sed hoc propter crimina derelicto Antiochiam fugisse, ibi pulso Martyrio catholico episcopo per uilissimum populum et haereticos sedem ipsius occupasse continuoque damnatum ab episcopis atque a Leone imperatore deportatum deportatum.

qui fugiens redisse dicitur Constantinopolim et dedisse fidem, ut per uilissimas ulterius turbas nihil facere auderet, sed, sicut superius dictum est, Basilisci temporibus a Timotheo illo damnato, qui Constantinopolim uenerat, ad Antiochiam remissus, ut iterum illic episcopatum teneret. quo facto idem ipse Petrus Iohannem, de quo Acacium diximus retulisse, ordinat Apamenis episcopum: a quibus non receptus redit Antiochiam et Petrum episcopatus sui pellit auctorem et inuadit eius ecclesiam.

quos simul damnatos iterum dicit Acacius petens apostolicam sedem, ut, si ad eam forte confugerent, ne ipso quidem digni haberentur aspectu et, si iam aliquam indulgentiam forsitan impetrassent, irritam esse debere nec eorum paenitentiam recipiendam esse. quid multa? hunc ipsum Iohannem, quem Acacius cum Petro damnauerat et sine paenitentiae remedio fecit ab apostolica [*]( 1 offensis PS agatius P quod de (I) 2 rettulit uq2 iohannem g* et ante rasuram qlu»3 3 anthioceno βδυq2ω2, athioceno q1, antiocheno ex antiochene cu3 man. 2 aput βω2q2 et ante corr. ql 4 hoc om. wi 5 anthiociam βδυq2ω1, antiochiam ql sed chi. man. 2 in ras., antyociam wt fugisse (I) et q1 man. 2: fuisse βδυQ7 adque υq2ω1ω2 a om. w 9 per uiliesimas restitui ex Liberato: pulsas S, t prorsus (cf. li) Stlprascripsit qx man. 2 (pulsis . ♦ tarbis Surius) alterius 03 10 nil oQ facere om. 8 12 anthiociam βυ Q, anthioci (UI, antjociam (U2 remissus βυωQremissum 8, remissus est ql man. 2, missus est Liberat. illic iterum trsp. 8 episcopatum p 13 quod ω1ω2 14 rettulisse o, retulisse ex rettulisse ql ordinata pamenis βδω1q2q1man. 1, ordinatam pampenis ω2ω3 episcopus (U 15 anthiociam βδuq2ω1et man. 1 ql, yv antyociam uj2 epm 3, epicf j3 (c in ras.) pellet u 16 quo βδq2, quod w2ws 17 dicit om. (U3 eam Q: eadem 2, eandem ql man. 2, wS vian. 2 18 confugerint 03 aspectui 03 22 ab om. w3, add. man. 2 )

Nam quod dicit Acacius Petrum illum Alexandrinum oblata petitione Eutychianam haeresem uel Nestorianam damnasse, hoc euidenter probatur esse falsissimum. nam quae causa fecit, ut in episcopatu suo synodo Calchedonensi uel tomo sanctae memoriae papae Leonis diceret anathema? quae causa fecit, ut sublato nomine Proterii uel Timothei catholici Dioscori et Timothei haeretici nomen adscriberet? quae causa fecit, si catholicus erat, ut Timothei catholici episcopi corpus desub terra leuaret, qui inter episcopos catholicos sepultus fuerat, et proiceret foras? ipse non est Petrus, qui damnato Timotheo haeretico semper adhaesit? quomodo postea Acacius miris eum laudibus prosequitur, de quo tanta se crimina ante meminerat retulisse ?

In causa fidei Christiane, cui ab exordio sui numquam defuisse probantur inimici, nostro qui seculo sed per interualla temporis Nestorius et Euthices non noua dogmata suadentes sed nomina prodierunt.

nam Nestorius post centum quinquaginta et octo fere annos Fotini et Pauli Samosateni secutus [*]( 1 damnationis {33 2 praesedere oq1 et ante corr. ql 3-15 § 14 ad ipsam epitomen non pertinet sed alius originis est: ex tractatu aliquo Gelasii haec uerba desumpta esse satis prvbabiliter suspicatur Thielius 4 eutycianam £ SQ, euticianam w heresim w 5 probatur om. w3 4 sq. namque et causa w 6 episcopo wlw2 calchedonense 3, calcidonensi υq2ω1ω3, chalcidonensi w2 7 thomo oQ, toto wi, domno w2 8 nomen υq2ω1ω2, nomine ex nomen g1 man. 2 et w3 man. 2 proteri uj1 man. 1 g2 9 nomina scriberet (scribere W3) w ascriberet u 12 proicere oql man. 1 q1 14 quo se (quos et W3) tanta trsp. w 15 miminerat £ retullisse o, re////tu///lisse. contuli gl ) [*](III. Haec epitome tractatus 99, quam in edendo eo hie illic adhibitam significaui littera W, tradita est in codice Uallicellano XVIII saeculi decimi inde a fol. 246 v. ipse eam descripsi cumque omnibus uitiis quam accuratissime hic reddo, postquam mirum quanta eam neglegentia expressit Thiel p. 520. )

quod quidem non esse hominis perhibuit sed humane figure, ut similitudo magis humani corporis quam ipsa ueritas suaderetur, cum catholica fides uerum deum uerumque hominem Christum dei filium esse fateatur, non unius nature sed unius essentie atque persone.

cum ergo Euthicen istum presbyterum et abbatem Constantinopolitane ciuitatis Eusebius Dorolitanus episcopus suadere talia reperisset, zelo fidei manifestauit. ipse etiam Nestorium dudum in ecclesia res sacrilegas praedicantem

reprehendierat, ipse quoque ineptias Euthicis detulit et ad Flauianum Constantinopolitane sedis catholicum episcopum et ad iudicium prouocauit. dicta causa damnatus est Euthices. offenditur imperator Theodosius, cuius iussione fere trecenti sexaginta episcopi congregati sunt, inter quos Dioscurus hereticus Alexandrinus episcopus. affuerunt etiam uicarii ab apostolica sede directi Iulius Puteolanus episcopus et Hilarius archidiaconus, quia presbyter Renatus in Abedo insula morte prebentus est.

in hoc itaque conuentu repudiate sunt epistole pape Leonis, que fuerant ad synodum Flauiani episcopi directe, et penitus non permittuntur recensiri tota die nihilque aliud nisi quedam Nestorii damnati id est prioris Ephesine synodis gesta releguntur. simul etiam relictis chartis discutitur iudicium sancte memorie Flauiani super Euthicen. interea cum Euthicis blasphemia legeretur, acclamatum est hanc esse ueram et orthodoxam fidem.

contradicentibus itaque uicariis Romane sedis deicitur Flauianus episcopus, recipitur Euthices. damnatur etiam Eusebius episcopus accusator eiusdem Euthicis, qui, [*]( 1 oasitano corr. ex casitano 2 acuctoribis )

mortuo itaque Theodosio imperatore Marcianus factus est princeps, lesam fidem grauiter ferens. cuius religiosa iussione conueniunt Nice amplius quam quingenti et ultra episcopi totius Orientis et Egypti. quam synodum postea transtulit Calcedonam propter palatii uicinitatem. interfuit etiam ipse imperator conuentui, interfuit senatus et omnes iudices et aulice potestates.

Eusebius ille Dorolitanus episcopus ante annum de exilio fugiens Romam uenerat, etiam huic synodo interesse properauit. accusat ipse Dioscorum et alios Alexandrinos. quid multa? damnatur Dioscorus, sancte memorie Flauiani corpus officiosissime Constantinopolim reportatur, apud Alexandriam Proterius catholicus fit sacerdos.

quidam Timotheus presbyter et Petrus diaconus Dioscori sectatores se ab Alexandrina ecclesia separarunt. quos cum Proterius episcopus ad ministeria sua reuocare non posset, utrumque damnauit. mortuo igitur principe Marciano collectis hereticorum turbis Timotheus et Petrus ueniunt Alexandriam et ordinatur ab hereticis Timotheus episcopus. occupatur ecclesia, ad quam se sancte memorie Proterius episcopus timore contulerat ibique in baptisterio occiditur laniatur eicitur et fumus eius incenditur cinerisque ipsius spargitur in uentos.

Leo itaque subit imperium, ad quem tanti facinoris querella peruenit. heretici autem supplicabant, ut Calcedonensis synodus aboleretur; catholici et contra tanti sceleris uindictam expetebant. considerans itaque imperator nimis esse onerosum uexari tantos iterum sacerdotes, quorum plurimos aut etas aut infirmitas aut etiam paupertas hunc labore subire prohibebant, dirigit magis christianos per totum Orientem; dirigit etiam Anatolius episcopus Constantinopolitanus Asclepiadem diaconum suum ad episcopos, qui Calcedona fuerant congregati.

qui rescribunt Calcedonensem synodum usque ad sanguinem esse defendendam, quia non alteram fidem statuit [*]( 14 ti,t 28 sacerdotes corr. ex sacerdotum )

igitur quamdiu uixit Leo imperator, uixit etiam Timotheus episcopus Alexandrie cum quiete. cum autem Basilicus occupasset imperium, damnare cepit Calcedonensem synodum et catholicos persequi. tunc Timotheus ille dampnatus uenit Constantinopolym et damnatos hereticos suis reddidit locis et mox uenit Alexandriam. tunc Timotheus catholicus fugit et monasterio latet. Petrus ille iterum se iunxit Timotheo, cum quo fuerat damnatus.

imperator itaque Zeno redit ad regnum, Basilicus opprimitur. aput Alexandriam quoque pulso inuasore Timotheo Timotheus catholicus redditur ecclesie. sed isto Timotheo heretico morte damnato Petrus consors ipsius ab hereticis episcopus Alexandrinus est ordinatus. quem nihil omnius deici iussit Christianissimus imperator et reducit Timotheum catholicum.

interea cum plurimi seu clerici seu monachi seu seculares diuites ad communionem catholici episcopi nollent penitus conuenire, clementissimus imperator diuersis minis terruit uniuersos. denique Timotheus episcopus scribit ad papam Simplicium ut scriberet imperatori