Epistulae imperatorum pontificum aliorum

incassum certe uidentur pacem recipere, qui pacis differunt praecepta complere. quicquid enim in illorum suscipienda communione moramini, de nostra quodammodo reconciliatione detrahitis et prouidendum est, frater karissime, ne si ecclesiarum nostrarum tandem desuper indulta concordia ab his exordium sumat exemplis, et religionis ueneranda regula et apostolicae sedis auctoritas imminuta, quod absit, per Orientem potius quam restituta uideatur. [*]( 204. Dat. a. 521 pORt diem 26 Mart. Edd. Car. I2 541; Bar. ad a. 5.20, 65; Oollect. Concil.; BTA I 444; Thiel 982. 6 recipimus Y, corr.cod. Angelic. 15 damnata praeterita diasensione scripsi: damnato praeteritae dissensione Y, damnato praeteritae dissentionis errore Car. 16 nulla Y, corr. Bar. 17 uobiscum V, corr. 02 19 segregetia ex segregatis corr. V: segregatis 0 20 qui leui rasura ex quia eorr. V )

HORMISDA EPIPHANIO EPISCOPO CONSTANTINOPOLITANO. Diu nos nuntiata tuae primordia dignitatis tenuere suspensos et in ipsa communis gratulatione laetitiae mirati admodum sumus morem pristinum fuisse neglectum, quia reparata ecclesiarum deo annuente concordia plenum fraternae pacis flagitabat officium, praesertim quod sibi non arrogantia personalis sed regularum obseruantia uindicabat. decuerat siquidem, frater karissime, te legatos ad apostolicam sedem inter ipsa tui pontificatus initia destinasse, ut et quem tibi debeamus affectum bene cognosceres et uetustae consuetudinis formam rite compleres.

sed licet his omissis paginalia tantum sufficere iudicasses ex occasione colloquia, nos tamen gratia stimulante compulsi interim iustae constantiam expectationis abrupimus reciproca mutuae caritatis uerba reddentes, quia et noster animus amoris impatiens et legatorum nostrorum uotiua relatio exclusum, quod imperabat causa, silentium ad officia benigna traxerunt, quibus ad praesens gaudii nostri signa monstramus et priuatae quodammodo amicitiae uotiua persoluimus.