Epistulae imperatorum pontificum aliorum

Petimus clementiam uestram, piissimi et clementissimi imperatores Honori et Theodosi semper Augusti.

Post abscessum sancti Zosimi papae ecclesiae catholicae urbis Romae, ut fieri mos uolebat atque ipsa religionis disciplina dictabat, plures in unum conuenimus sacerdotes, ut de constituendo successore communi iudicio tractaremus. sed quoniam Lateranensem ecclesiam obstrusis paene omnibus ingressibus archidiaconus Eulalius contemptis impie summi sacerdotis exsequiis diaconibus et paucissimis presbyteris ac multitudine turbatae [*]( 9 credidit Meyer: credidi ut V; edidit, ut Sirm., cuius manu factum apographum epp. 14-36 extat in codice Berolinemi Phill. 1717 (cf. Meyer l. c. p. 4 adn. 1) nobis Meyer: ub V 14 im V ) [*](17. Bat:die 6 uel 7 Ian. 419. Bdd. Bar. ad a. 419, 8; Coustant Epp. Pont. 1007; Iuret. Auct. Symm. 22; Sciopp. et l\'ar. X 74. 18 Petimus clementiam] cf. similem exordii formulam in Orcistenorum supplicatione edita a Movimseno in Hermae uol. XXII p. 317 (II 17) nec non initium ep. 47 19 absessum V, corr. Bar. 24 obstructis Bar. eodem errore quo Cornelissen (Jlnemosyne N. S. XIV 302) in mutando Amm. Marc. 31, 15, 6 )

nam uenerabilem uirum Bonifatium, ueterem presbyterum in lege doctissimum ac bonis moribus comprobatum et, quod eum magis ornabat, inuitum, acclamatione totius populi et consensu meliorum ciuitatis asciuimus: diuinae institutionis ordine consecratum; nam subscribentibus plus minus septuaginta presbyteris, astantibus nouem diuersarum prouinciarum episcopis benedictionem competenti tempore constat fuisse celebratam ac post omnia, quae sollemnitas exigebat, impleta sunt.

sed cum supra dictus Eulalius, qui ante per tres consacerdotes nostros fuerat ex multorum auctoritate conuentus, ne quid sibi temere praeter conscientiam cleri maioris assumeret, circumuentis paucissimis presbyteris, male acceptis his ac diuersae custodiae mancipatis, qui ad prohibendum cum litteris uenerant, exhibito etiam cum aliis Ostiensi episcopo, quem prope mortuum constat accitum (nam tractum esse nolentem senis aegritudo testatur), in locum sibi non debitum incustodito religionis ordine per ambitum proruisset: coepit factum suum per homines disciplinae inscios ac religionis ignaros indecenter tueri, aestimans humanis perturbationibus se confundere sententiam posse unam.

et quoniam clementiam uestram constat falsidica relatione deceptam, ut nescio quid in iniuriam diuini iudicii sanciretis (nam diuinum est, quicquid tantorum confirmat electio), petimus pietatem uestram, ut remoueri priora constituta iubeatis atque Eulalium, qui in locum subrepsit alienum, ad comitatum perennitatis uestrae cum auctoribus suis debere deduci. nos enim profitemur sanctum papam Bonifatium <cum> nostris consacerdotibus adfuturum. relictis enim singulis per titulos presbyteris omnes aderunt, qui uoluntatem suam, hoc est dei [*]( 1 obseruabat Sciopp. 10 bene electionem Bar. in inarg. 13 consordotes V, corr. 02 29 serenitatis Bar. deberi V, corr. Bar. nos Bar.: non V 30 cum add. Sirm.; Bonif. nostris cum sacerdotibus Bar. )

iubeat etiam uestra clementia omnes adesse, quos causa constringit, eici etiam ciuitate nolentes, qui se non patiuntur adduci. inuenietis, cum coeperit agitari interna discussio, quod non solum diuinis legibus <ab>horreat uerum etiam displicere possit humanis, quo hoc consecuti agamus aeterno imperio uestro maximas atque uberes gratias.