Epistulae imperatorum pontificum aliorum

HORMISDA IUSTINO AUGUSTO. PER GRATUM. Sumptam de imperii uestri ortu laetitiam, quam sui apud nos pollentem merito praecedenti quoque geminastis alloquio, reciproca deuotione testati iam tunc secutura praeuidimus, quae nunc de ecclesiasticae unitatis affectu caelestis gratiae inspiratione signastis.

habes ergo, clementissime imperator, praesentem de tali uoto iam gloriam, sed expecta de perfectione perpetuam. haec sunt ualidissima imperii uestri fundamenta, quae in ipso nascentis regni principio diuinam uniuersis praeferunt sancta dispositione culturam. tenete itaque hanc piae sollicitudinis curam et pro catholicorum pace, sicut coepistis, insistite, quia deus noster, qui uobis hunc tribuit animum, elegit etiam, per quos praestet effectum.

nam et episcoporum uota precesque uobis effusas gratanter amplectimur, quia tandem loci sui [*]( 1 magestatem V 2 sanctitatis Mansi 4 sRcratissimum a 5 disponant V, corr. Bar. 6 consisto. comitem p (cf. p. 589, 11): con- sistete commitg V ) [*]( 144. Dat. (simul cum ep. 145) a. 519 initio mensis Ianuarii, per Gratum; respondet epistulae 143. Edd. Car. 12 478; Bar. ad a. 518, 77; Collect. Concil.; BTA I 410; Thiel 835. 11 HORXIDA V, corr. a per Gratum restitui ex collectionis indice generali (Proleg. c. I): om. Y 12 ortu ex hortu corr. V man. post. lfticijcia V quam aui Y: quamuis 02 15 celesti V, corr. Bar 16 significastis Bar. abes V 17 perpetua V, corr. pJ 19 nasentis V 20 pie Y 21 cepistis Y 24 nobis Bar. quia V: qui pJ )

et quoniam clementiam uestram id cupere, illos etiam haec <di>dicimu» postulare, quae res hactenus ecclesiarum pacem sub intentiosa obstinatione diuiserit, nec pietatis uestrae nec illorum refugit uelut latenti causa notitiam.

quid igitur facere debeant et litteris nostris et libelli, quem direximus. serie continetur. haec si deo nostro et clementia uestra adiuuante suscipiunt et sequuntur, poterit ad eam, quam maximo desideramus ardore, perueniri concordiam.

filius praeterea noster u. s. Gratus sacri consistorii comes et magister scrinii memoriae, ostendit in se uestrum allegationis suae maturitate iudicium; cuius mora sensibus uestris eo referente melius asseretur.

HORMISDA IOHANNI EPISCOPO CONSTANTINOPOLITANO. Spiritale gaudium directis caritas tua significauit affatibus dicendo, ut catholicae religionis disciplina ordinem suum uestris partibus deo nostro iuuante receperit.

haec esse beneficia misericordiae supernae quia dubitet? haec uenerabilis principis tropheis adiungi quis ambigat? quia maior ei de hac pace quam de quibuslibet proeliis triumphus acquiritur. istius laboris gloria nescit occasum, quia ubi deus recte colitur, numquam aduersariorum crescit iniquitas.

dilectionis tuae confessionem gratanter accepimus, per quam sanctae synodi comprobantur, [*]( 1 dudum <ut> oJ 2 exortatio V 3 haec V: fort. hoc 4 dicimoa V, corr. p2 6 refuit V, corr. p2 uel ut V, coniunxit cod. Angelic. ) [*]( 14a. Dat. (simul cum ep. 144) a. 519 initio menais Ianuarii, per Gratum; respondet epistulae 146. Edd. Car. h 480; Bar. ad a. 518, 79; Collect. Concil.; BTA 1 410; Thiel 836. 17 docendo Bar. dissciplina V 18 partibus Coust.: pastoribus V 19 do (pro do) V reciperint V, con\'. Bar. 20 quis dubitet haec bis V. dittographiam del. p 22 triarophos hac quiritur VI corr. 0 23 occasu V, corr. 0 24 cresit V confessione V, corr. 0 25 qua V corr. o gynodus V, corr. pa )

ista laudanda sunt. si perfectionis subsequatur affectus, quia recipere Calcedonense concilium et sequi sancti Leonis epistolas et adhuc nomen Acacii defendere, hoc est inter se discrepantia uindicare. quis Dioscorum et Eutychen condemnans innocentem ostendere possit Acacium? quis Timotheum et Petrum Alexandrinum et alium Petrum Antiochenum et . sequaces eorum declinans, sicut diximus, non abominetur Acacium, qui eorum communionem secutus est?

de caritate siquidem tua meliora dei omnipotentis expectamus auxilio habentes optimae promissionis spem. sicut ad nos quae direxisti tua tecum in ueritate sentiens et ipsa defendens, sperans in illo iudicio per ipsa te posse saluari.

post haec quid restat, nisi ut sedis apostolicae, cuius fidem te dicis amplecti, sequaris etiam sine trepidatione iudicia? igitur partibus Orientalibus ostende per te, quod sequantur, exemplum, ut omnium laus, qui correcti fuerint, tuis laboribus applicetur.

ergo cum magna denunties et fidem beati apostoli Petri te amplecti significes recte credens in ea salutem nostram posse subsistere, libellum, cuius continentia subter adnexa est, a caritate tua subscriptum ad nos dirige, ut sine conscientiae formidine unam communionem, sicut oramus, habere possimus.

pro perso<na> quoque filii nostri Grati u. s. deo nostro gratias sine cessatione persoluimus, cuius fides et recta credulitas nostrum circa se excitauit affectum: dignus re uera, qui [*]( 14 sq. cf. Iohannis Cpolitani epist. 146 p. 592, 1 sq. ) [*]( 1 costitatonim V 3 dipticiis Y asseaeras ol: esse ueras V 4 efiFectus pJ 6 accacii V 7 eutichen V 8 accacium V 9 alelandrinum V, corr. a 10 abhominetur V 11 acaciuB F, eorr. o communione V, corr. 0 12 auxilium V, corr. 02 13 abentes Y quae direiisti V: ipse dixisti Coust. 14 tua tecum V (cf. p. 592, 1): una mecum Coust., tua <scripta ostendnnt> tecum Bar. 14 et 15 ipsam Coust. 20 ergo p2: ego V 21 recte 0: re te V salute nrfi V, corr. 0 22 substinere (Joust. 25 pereo V, corr. p2 )