Epistulae imperatorum pontificum aliorum

HORMISDA IOHANNI EPISCOPO NICOPOLITANO. PER RUFINUM DIACONUM. Gauisi sumus in domino ualde, frater karissime, acceptis litteris tuis, in quibus te profiteris sacerdotium dei gratia suscepisse. haec est fides certa, haec spes sine ambiguitate secura, qua creditur totius boni causa in superna dispensatione consistere.

cuius rei scientiam habens, frater karissime, beneficiorum, quae a deo nostro consecutus es, religioso animo gratiam confiteris, licet hoc quoque de eodem clementiae fonte descendit, ut se auctori suo humana submittat humilitas: ait enim: super quem requiescit spiritus meus nisi super humilem et quietum et trementem sermones meos?

in his ergo, in quibus huiusmodi probans, clarius elucescet aliis etiam uirtutis huius futurum exemplum, quando ad hoc etiam deo instituente perductus es, ut et in te catholicorum glorietur ecclesia.

nam sicut diuinis testimoniis eruditus et iuxta apostolum sacrarum litterarum institutione formatus hoc auspicium tuae ordinationis edidisti, ut aduersum deuiantes cum sedis apostolicae sententiis conuenires. neque [*]( 20 Esai. 66, 2 ) [*]( 5 celerum V, corr. 0 7 cuncta sanct. seiunxi ab eis quae sequuntur ) [*]( 118. Dat. (simul eum ep. 130) a. 516 die 15 Nou. per Bufinum; respondet epistulae 117. Edd. Car. JP 449; Bar. ad a. 516, 50; Collect. Concil.; BTA 1 383; Thiel 774. 11 per rufinum diaC V charactere minutiore in marg. 12 simus V, corr. 0 1 £ quae redditur V. corr. p2 )

notum est enim eos extra religiosa septa consistere, qui et ipsi profitentur conscientiam fidei, fiduciam * * atque ideo et infructuosa est apud eos quamuis cum religiosis congrua sanctae communionis aequalitas, quia procul dubio qui ea, quam meruit, libertate non utitur, subiectum se iniquitatibus confitetur. quid gloriemur his, quas non sequimur, disciplinis? falso appellat magistrum, qui se institutionibus eius non probat esse discipulum.

sed quia nobis nunc omnia in confessione similia et libertatis propriae resumpsistis affectum, paternae rursus hereditatis cupientes esse consortes amplectimini gratiam traditionis antiquae et in illius inconuulsi fundamenti stabilitate persistere, non cum temporibus corda mutantes (inconstantis enim mutabilitas ista solet esse propositi atque ideo bene fundatis oportet inhaerere, quando huiusmodi studia clementia scit fouere diuina), ut fidei uestrae firmitas uobis de aliorum salute fructificet et feruore uestri studii aliorum quoque animus ad resumptionem bonorum suorum possit accendi, quatenus et de uobis quoque sanctus apostolus dixisse credatur: aemulatio uestra prouocauit plurimos.

ergo Nestorii et Eutychetis impietatibus iuxta synodalia constituta damnatis sectatores quoque eorum similiter exsecrantes cum exultatione dicamus: \'exite de medio et separamini et inmundum ne tetigeritis\' dicit dominus. quemadmodum enim quis malarum inuentionum de<te>stabitur principes, si non [*]( 22 Cor. n 9, 2 25 Cor. II 6, 17 ) [*]( 4 religiosas V, corr. 02 5 fidei fiduciara atque ideo F: fidei atque fiduciam sed Bar., fidei non fiduciam atque ideo Coust.; ego indicaui lacunatn, quam sic fere expleas uelim qui et .. conscientiam fidei. fiduciam <tamen ostendendi non habentx atque ideo iostructuosa V, corr. 02 14 persistite pJ 16 solet esse ex sole asse corr. V 17 sit V 25 exite o: ex te V 27 destabitur V, corr. a )

addatur perditis Eutychetis et Acacius disciplinis sub communione Petri omnium quoque damnatorum mixtus errori; quod uestra dilectio litteris suis, dura fidem suam asserit, euidenter expressit.

ad instructionem uestrae fidei pleniorem, quo ordine ad communionem nostram suscipi deceat reuertentes, indiculum subteradiecimus sperantes in deum bonorum omnium largitorem, quod laudabili circa fidem uestrae dilectionis instantia non solum hoc eorum, qui uobis uicinitate iunguntur, saluti prosit sed eorum quoque, ad quos fidei uestrae et religiosae uoluntatis uelox fama peruenerit.

Rufinum siquidem diaconum, qui nobis litteras uestras obtulit, in Christi caritate suscepimus; quem apostolorum orationibus commendantes cum pace remisimus, hortantes, litteras a nobis tam ad caritatem tuam quam ad synodum directas populo relegatis. quod et nos pro fidei uestrae commendatione fecisse cognosce. Data XVII. Kal. Decembr. Petro cons.