Epistulae imperatorum pontificum aliorum

Catholic Church. Pope

Catholic Church. Pope. Epistulae imperatorum pontificum aliorum (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 35, Pars 1-2). Günther, Otto, editor. Vienna: Gerold, 1895-1898.

petenti etenim mihi dari [*]( 14 Psalm. 35, 7 5 die p: di V ) [*]( 117. Dat. (simul cum ep. 119) a. 516 initio mensis Octobr. per Rufinum. Edd. Car. I2 448; Bar. ad a. 516, 44; Collect. Concil.; Thiel 770. 8 per Rufinum diaconum eiusdem charactere minutiore V in marg. 13 propria et scripsi: propriam et V (propria et.. anxietate mandare Thiel. propria et.. conuersationem <uacuam> sollicitudinis <et v anxietatis mundanae Bar.) 16 a pastorum scripsi (cr. Petro I 5, 4): apostolorum V, episcoporum Car. *a> Christo 02 Car. 17 euocatum V, corr. 02 19 pastoris ex pastorum V 20 balbutientium o: balbutaentium ex balbutantium V 22 sq. uestrae <quae% .. curam <habet> Car. )

523
responsum ad apertionem oris, sicuti docuit beatus apostolus atque ipse etiam dominus praecepit, mecum petite horum datorem et cum quaerente pariter quaerite et pulsantem spiritali manu uestra suscipite. hoc enim uobis facientibus potero, sanctissime, et accipere et inuenire et adaperiente Christo recte per uerbum ueritatis incedere.

quoniam uero quidam dissimulantes nobiscum credere atque sectari sanctas synodos, quae Nicaeae Constantinopoli atque Ephesi congregatae sunt, in quibus principes extiterunt sanctissimi <beatae> memoriae episcopi Caelestinus apostolicae sedis uestrae et Cyrillus Alexandrinae, insuper etiam quae Calcedone aduersus Eutychem impium congregata est, quae omnes praedictas ueritatis atque orthoaoxiae in se ratione firmauit: tamen audent nos impugnare tamquam uinculum concordiae sine ratione uitantes.

uotum autem mihi est uestram sequi doctrinam, sicut inter sanctos praecessor meus Alcison extiterat, et anathematizo Dioscorum ac Timotheum appellatione Ellurum et Petrum horum successorem et Petri communione cum his permixtum Acacium et Petrum, qui Antiochenam perturbauit ecclesiam, sequens in omnibus synodicas ac proprie apostolicas epistolas scriptas a uero praesule Romanae ecclesiae Leone. rogo autem:

plenius atque perfectius, quae seruari oportet, commonete et, quibus abstinere debeam, uestris custodibus litteris intimate, ut etsi fortassis adhuc inexercitatus ordini deputor lectionum seu dixi sine egi apostolicis doctrinis uestris incongruum, uestris imbutus sermonibus possim haereticorum obsistere machinis. hoc enim facientes, sanctissimi, firmiores [*]( 1 Ephes. 6, 19 ) [*]( 5 aperiente p 6 recta Bar. in marg. incidere Y, corr. Bar. 6 quoniam V: quamquam Hartel 7 dissimnlantcs] sc. sunt 9 quibus Y: qua Bar. in marg. sanctissimae o; ego addere malui beatae 12 eutichem V 13 ueritatis scripsi: ueritates V, quod retinentes atque orthodoxa Car., aeque orthodoxiae Thiel 19 antiocenam V 21 uiro V, corr. Bar. 24 etsi V: si Bar. 27 macinis V sanctissime Car. )

524
nostrae sanctae synodi inuenietis episcopos et bonorum actuum clerum ac populum confirmabitis tamquam familiarem uobis reddentes sanctam Nicopolitanorum ecclesiam.

uenerabilem uero diaconum Rufinum ad tam necessariam causam directum pacifice, sicut uos decet, rogati suscipite et fiduciam tribuentes celerem eius recursum ad nos praestare dignemini portantem spiritalia atque apostolica constituta, cuncta sanctissime.

omnem in Christo fraternitatem uestrae beatitudinis ego et qui mecum sunt plurimum salutamus in domino.

(118.)

HORMISDA IOHANNI EPISCOPO NICOPOLITANO. PER RUFINUM DIACONUM. Gauisi sumus in domino ualde, frater karissime, acceptis litteris tuis, in quibus te profiteris sacerdotium dei gratia suscepisse. haec est fides certa, haec spes sine ambiguitate secura, qua creditur totius boni causa in superna dispensatione consistere.

cuius rei scientiam habens, frater karissime, beneficiorum, quae a deo nostro consecutus es, religioso animo gratiam confiteris, licet hoc quoque de eodem clementiae fonte descendit, ut se auctori suo humana submittat humilitas: ait enim: super quem requiescit spiritus meus nisi super humilem et quietum et trementem sermones meos?

in his ergo, in quibus huiusmodi probans, clarius elucescet aliis etiam uirtutis huius futurum exemplum, quando ad hoc etiam deo instituente perductus es, ut et in te catholicorum glorietur ecclesia.

nam sicut diuinis testimoniis eruditus et iuxta apostolum sacrarum litterarum institutione formatus hoc auspicium tuae ordinationis edidisti, ut aduersum deuiantes cum sedis apostolicae sententiis conuenires. neque [*]( 20 Esai. 66, 2 ) [*]( 5 celerum V, corr. 0 7 cuncta sanct. seiunxi ab eis quae sequuntur ) [*]( 118. Dat. (simul eum ep. 130) a. 516 die 15 Nou. per Bufinum; respondet epistulae 117. Edd. Car. JP 449; Bar. ad a. 516, 50; Collect. Concil.; BTA 1 383; Thiel 774. 11 per rufinum diaC V charactere minutiore in marg. 12 simus V, corr. 0 1 £ quae redditur V. corr. p2 )

525
enim remunerari aliter tantorum beneficiorum poteras largitorem, nisi aduersus inimicos eius euidentem zelum apostolicae confessionis ostenderes.

notum est enim eos extra religiosa septa consistere, qui et ipsi profitentur conscientiam fidei, fiduciam * * atque ideo et infructuosa est apud eos quamuis cum religiosis congrua sanctae communionis aequalitas, quia procul dubio qui ea, quam meruit, libertate non utitur, subiectum se iniquitatibus confitetur. quid gloriemur his, quas non sequimur, disciplinis? falso appellat magistrum, qui se institutionibus eius non probat esse discipulum.

sed quia nobis nunc omnia in confessione similia et libertatis propriae resumpsistis affectum, paternae rursus hereditatis cupientes esse consortes amplectimini gratiam traditionis antiquae et in illius inconuulsi fundamenti stabilitate persistere, non cum temporibus corda mutantes (inconstantis enim mutabilitas ista solet esse propositi atque ideo bene fundatis oportet inhaerere, quando huiusmodi studia clementia scit fouere diuina), ut fidei uestrae firmitas uobis de aliorum salute fructificet et feruore uestri studii aliorum quoque animus ad resumptionem bonorum suorum possit accendi, quatenus et de uobis quoque sanctus apostolus dixisse credatur: aemulatio uestra prouocauit plurimos.

ergo Nestorii et Eutychetis impietatibus iuxta synodalia constituta damnatis sectatores quoque eorum similiter exsecrantes cum exultatione dicamus: \'exite de medio et separamini et inmundum ne tetigeritis\' dicit dominus. quemadmodum enim quis malarum inuentionum de<te>stabitur principes, si non [*]( 22 Cor. n 9, 2 25 Cor. II 6, 17 ) [*]( 4 religiosas V, corr. 02 5 fidei fiduciara atque ideo F: fidei atque fiduciam sed Bar., fidei non fiduciam atque ideo Coust.; ego indicaui lacunatn, quam sic fere expleas uelim qui et .. conscientiam fidei. fiduciam <tamen ostendendi non habentx atque ideo iostructuosa V, corr. 02 14 persistite pJ 16 solet esse ex sole asse corr. V 17 sit V 25 exite o: ex te V 27 destabitur V, corr. a )

526
declinat sequaces, aut quemadmodum odit originem, qui non exsecratur et subolem? in discipulis praedicatur fama docentium, et donec male iactorum seminum radix per succedentes culta floruerit, tamdiu auctorum memoria non peribit.

addatur perditis Eutychetis et Acacius disciplinis sub communione Petri omnium quoque damnatorum mixtus errori; quod uestra dilectio litteris suis, dura fidem suam asserit, euidenter expressit.

ad instructionem uestrae fidei pleniorem, quo ordine ad communionem nostram suscipi deceat reuertentes, indiculum subteradiecimus sperantes in deum bonorum omnium largitorem, quod laudabili circa fidem uestrae dilectionis instantia non solum hoc eorum, qui uobis uicinitate iunguntur, saluti prosit sed eorum quoque, ad quos fidei uestrae et religiosae uoluntatis uelox fama peruenerit.

Rufinum siquidem diaconum, qui nobis litteras uestras obtulit, in Christi caritate suscepimus; quem apostolorum orationibus commendantes cum pace remisimus, hortantes, litteras a nobis tam ad caritatem tuam quam ad synodum directas populo relegatis. quod et nos pro fidei uestrae commendatione fecisse cognosce. Data XVII. Kal. Decembr. Petro cons.

(119.) EXEMPLAR RELATIONIS SVNODI EPIRI UETERIS.

DOMINO NOSTRO. CUNCTA SANCTISSIMO AC BEATISSIMO PATRI PATRUM COMMINISTRO AC PRINCIPI EPISCOPORUM HORMISDAE SVNODUS [*]( 1 qui oJ: quae V 3 seminum] desinit codicis V fol. 112, nisi quod in eiusdem angulo infimo primum sequentis folii uocabulum radix praenotatum est. ipsum fol. 113 ueteris scripturae excidit recentique folio saeculi 16jl 7 suppletum (cf. Proleg. I); quare in hac quidem parte sequimur codicem σ 3 radis a 5 perdito Eutycheti Bar. Acaeius Bar. Coust.: acacii a discipulus Bar., discipulis Coust. 9 reuerentes a, corr. p2 et a man. post. 20 ivxi a: XIII Coust.; cf. \'Beitrage..\' p. 9 M deceilibriarum a ) [*]( 119. Dat. (simul cuvi ep. 117) a. 516 initio mensis Oct. per Rteifnum. Edd. Car. 12 451; Bar. ad a. 516, 47; Collect. Concil.; Thiel 772. 22 et p. 527, 1 epiri o2 (etpyri index generalis codicis r, cf. Proleg. cap. I): ephesi a 24 principe a, corr. os )

527
UETERIS EPIRI IOHANNES MATTHAEUS CONSTANTINTS CHRISTODORUS HILARIUS PHILIPPUS IULIANUS ET CHRVSIPPUS. Si dignis prooemiis uti temptemus, necesse est multis fletibus horum depromptiones efficere.