Expositio Psalmi CXVIII

ipse diabolus per superbiam naturae suae amisit gratiam. denique dum dicit: ponam thronum meum super nubes et ero similis altissimo, consortiis excidit angelorum; [*]( 14 cf. Ps. 118. 50 16*Ps. 118, 51 20 cf. Gen. 3- 5 27*Esai. 14. 13. 14 ) [*]( 2 qualiter P qua alatur Rml alt. et om. a quidquam vest om. M aliud est Av 3 facit MNmlT 7 uitae MmlNP et om. 0 9 dei om. P 11 nobis] inc. alt. fragm. Cantabrigiense (= C) congregamus Cml congregemus MNT 13 ne 0 14 nostn-uideantur Ov 16 est] add. III R 17 maximum] add. enim N 20 oecasione 0 22 quod GMNPv 23 sede CO amoenitate Am2Gm2MT patria Nm2 felicitate 00, om. cet. 25 ferales Cml et om. a 26 suae naturae 0 ammisit C 27 nubes] aquilonem 0 28 a consoreus 0 ) [*]( 9* )

Quid igitur hoc peccato potest esse deterius, quod a dei coepit iniuria ? ideoque et scriptura dicit: dominus superbis resistit. tamquam suae contumeliae propulsator ueluti quoddam suscipit aduersus superbiam speciale certamen, tamquam dicat: \'meus iste aduersarius est, qui me lacessit;

mihi debetur ista congressio\'. unde et apostolus multiplicis culpae materiam esse superbiam declarauit dicens de haeretico, quia ei quae secundum pietatem est doctrinae non adquiescit, superbit nihil sciens, sed languescens circa quaestiones et pugnas uerborum, ex quibus oriuntur inuidiae, contentiones, sacrilegia, suspiciones malae, conflictationes hominum mente corruptorum et

a ueritate alienorum, existimantium quae stum esse pietatem. quantorum itaque expressit causam esse delictorum superbiam! unde Dauid commendare uolens deuotionem suam nulla superborum iniquitate adtemptatam ait: superbi inique agebant nimis. non solum iniquitatem agentium, sed etiam nimiam iniquitatem pariter declarauit, quae conueniret superbis. quorum ne aliquo temptaretur contagio, audi alibi dicentem: superbo oculo et insatiabili corde, cum hoc non edebam.