Expositio Psalmi CXVIII
Ambrose, Saint, Bishop of Milan
Ambrose. Sanctii Ambrosii Opera, Pars Quinta (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 62). Petschenig, Michael, editor. Vienna; Leipzig: F. Tempsky; G. Freytag, 1913.
si spes desit, confundimur et tota mente turbamur. sed esto, sint aliqui duri ad labores, firmi ad iniurias perferendas: si spem auferas, non potest perpetua esse patientia. ipsa patientia non probatur, si fides desit, cuius radix spes est. quae enim potest probatio esse, nisi pro Christi nomine uel incommoda uel pericula uniuersa sustineas? ideo spes est sola quae nostrum non confundit affectum. ubi est spes, apostolicum illud: foris pugnae, intus timores nocere non possunt.
Alia interpretatio (habet: non erubescere facias). non erubescet qui sperat in Christum; ideo qui bene sperat dicit: in t e confido; non erubescam. et bene ait \'confido\'; [*](3 cf. Col. 3, 3 7 cf. CoL 2, 14 11 Rom. 5, 5 23 II Cor. 7, 5 25*Ps. 118,116 27 Ps. 24,2 ) [*]( 3 oerbi] ubique Rm2 in] cum 0 4 et om.a sedit AGPR est a ehristo 0 5 deo dicere 0 domino a 6 adiungeret] add. secundum eloquium tuum Ptn2 ut] add. hoc MOav audiremus GMmlRm2 adderemus 0 4 cyrographo (—fo) codd., item infra passim eumuenimus A qui] quoniam a 12 subministrat AOR submiaistres μ qui Ma 15 spem quae Ma alt. quae] qui te R 16 fraugimus Rml si] sed si a 18 anferas] non proferas Pm2 22 spes est O 23illud] add. audi A 25 habet—facias om. codd. 26 erubescit 0 ideoque. qui om.Mml )
spera etiam positus in aduersis. si quis tibi dicat aliqua forte necessitudinum amissione percusso: \'quid tibi prodest iustitia tua ?\', tu tamen spera, non deficiat fides tua. si quis tibi dicat: \'quid tibi cotidiana profuere ieiunia, quid castitas corporis, pudor mentis? ecce sicut iniustus et impius uulneratus es\', non deficiat fides tua. nam etiamsi infirmus es, fidelis -tamen sollicitus est pro te Christus; dicit ad discipulos; date illis uos manducare, ne deficiant in uia.
habes apostolicum cibum; manduca illum, et non deficies. illum ante manduca, ut postea uenias ad cibum Christi, ad cibum corporis dominici, ad epulas sacramenti, ad illud poculum quo fidelium inebriatur affectus, ut laetitiam induat de remissione peccati, curas huius saeculi, metum mortis sollicitudinesque deponat. hac ergo ebrietate corpus non titubat, sed resurgit, animus non confunditur, sed consecratur.