Explanatio Psalmorum XII

Ambrose, Saint, Bishop of Milan

Ambrose. Sanctii Ambrosii Opera, Pars Sexta (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 64). Petschenig, Michael, editor. Vienna; Leipzig: F. Tempsky; G. Freytag, 1919

Diximus sensum. sed expressius, qui locus sit afflictationis, considerare nos conuenit, utrum hic mundus, qui in maligno positus est, an uero caro nostra, in qua anima nostra humiliatur, dum in istius carnis descendit societatem, an aduersa, quibus exercemur

in hoc corpore constituti, in quo ingemescimus grauati, quod nolumus spoliari, sed superuestiri. grauis enim labor est, dum expectamus, ut absorbeatur mortale a uita hoc quo nos expoliare debemus; minore enim labore expoliatur quam absorbetur. et uide, ne ea diuersitas sit expoliantis se et expectantis, ut absorbeatur a uita: expoliat gratia, absorbet paenitentia;

expoliatsubliniitas mentis, absorbet diligentia. quomodo autem dubites, [*](cf. Ps. 29, 8 6 Ps. 29, 7 7 cf. Ps. 43, 20 10 *Gen. 3, 17-18 12 cf. Act. 9, 15 13 cf. Rom. 7, 23-24 16 . 17 cf. Ps. 43, 20 18 cf. I loh. 5, 19 21 sqq.] cf. II Cor. 5, 4 ) [*]( 3 erudiri Bml est autem v 4 neque quaquam Brnl 5 adiutor ei sav ipse] in se Bft propheta ern. Bv 6 habundantia AC 7 quem om. Bml afflictionis DF 13 iesu domini Bfi 14 legem Cm2fiav 16 urgueret Am2 17 quis (i afflictionis {l 18 hoc Cml 21 ingemiscimus ACfiav 22 exspectamus Ev 23 hoc a uita Bm2Cfiav quo] qui BC (s. scr. uel 0) {J 24 exspoliatur Ev absorbitur Bml 25 aduersitas Aav exspectantis Ev 26 exspoliat lis Ev 27 mentis om. B absorbeat BCml dubitas F )

315
quod afflictationis hic locus sit, quando corpus est mortis, in quo operit nos etiam umbra mortis ? et ideo ad lucernam illam semper debemus intendere, quae est uerbum dei, ut sciamus, quemadmodum nostri animi semitas dirigamus et uestigia mentis interna, ut lux animorum soluat tenebras corporales.

Pulchre autem et Aquilae interpretatio, quemadmodum intellegere debeamus locum afflictationis, expressit dicendo: quoniam humiliasti nos in loco sirenum, ut non caro in uitio sit siue natura, sed ea quae carnem corruptibilem esse fecerunt. denique sirenas, quarum secundo et tertio mentionem fecit scriptura diuina, quasdam puellas gentilis tradidit historia, quae uocis propriae suauitate canendo inlecebris prouocabant audiendi studio nauigantes ad litus admouere nauigium; eosque, cum gratiam uocis secuntur, scopuloso in loco incidisse naufragium uetus historia posteris tradidit.

earum autem interpretatio haec est: uoluptas uocis et quaedam adulatio. ita ergo saeculi uoluptas nos quadam carnali adulatione delectat, ut decipiat. ut ergo illic non litus in uitio erat, sed canora dulcedo, quae faciebat asperitatem litoris non caueri, ita non caro in uitio, sed ea quibus caro ista sollicitatur et fluctuat. denique mare, cum tempestas desit, quietum est, si procella saeuiat, periculosum.