Explanatio Psalmorum XII

Dixit ergo Dauid in corde suo, petens ut exaudiretur a domino et ut non exultarent in eum eius inimici, petens etiam ut in conuersionis suae proposito permaneret, ne, dum propositi sui gressus quasi quidam pedes suae animae commouentur, in eum aduersarii superba et magniloquentiae plena loquerentur, ut faciunt qui insultare desiderant.

tamen, etsi moueatur ut homo, paratum ad flagella se dicit, ut uel supplicio soluat errorem. etsi cessent flagella domini, se tamen dolore proprio memorat flagellari, ut non inueniat culpa quod damnet, quam bona confessio praeuenerit. hoc est ergo quod ait: e t dum commouentur pedes mei, in me magna locuti sunt, eo quod tam prompti sunt ad insultationis ludibria, ut in commotione pedum meorum paratam habuerint magniloquentiam. uel certe sic: dum commouentur pedes mei, putantes quod caderem, superba iam et magniloqua sunt locuti.