Noctes Atticae
Gellius, Aulus
Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).
Post, ubi idem servus percontando quod acciderat repperit, has apud Menandrum voces facit:
- Ὢ τρὶς κακοδαίμων, ὅστις ὢν πένης γαμεῖ
- Καὶ παιδοποιεῖ. Ὡς ἀλόγιστός ἐστʼ ἀνήρ,
- Ὃς μήτε φυλακὴν τῶν ἀναγκαίων ἔχει,
- Μήτʼ, ἂν ἀτυχήσῃ εἰς τὰ κοινὰ τοῦ βίου,
- Ἐπαμφιέσαι δύνατο τοῦτο χρήμασιν,
- Ἀλλʼ ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ
- Χειμαζόμενος ζῇ, τῶν μὲν ἀνιαρῶν ἔχων
- Τὸ μέρος ἁπάντων, τῶν δʼ ἀγαθῶν αὐδὲν μέρος.
- Ὑπὲρ γὰρ ἑνὸς ἀλγῶν ἅπαντας νουθετῶ.
Ad horum autem sinceritatem veritatemque verborum an adspiraverit Caecilius, consideremus. Versus sunt hi Caecili trunca quaedam ex Menandro dicentis et consarcinantis verba tragici tumoris:
- Is demum infórtunatus ést homo,
- Paupér qui educit ín egestatem liberos,
- Cuí fortuna et rés ut est continuó patet.
- Nam opulénto famam fácile occultat fáctio:
Itaque, ut supra dixi, cum haec Caecilii seorsum lego, neutiquam videntur ingrata ignavaque, cum autem Graeca comparo et contendo, non puto Caecilium sequi debuisse quod assequi nequiret. [*](assequi nequiret, ς; assequiret, ω..)