Noctes Atticae
Gellius, Aulus
Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).
Sed cum iam prima fax noctis et densiores esse tenebrae coepissent, prosecuti Favorinum in domum, ad quam devertebat, discessimus.
quaestionum certationibus Saturnalicia Athenis agitare soliti sinus; atque inibi expressa quaedam sophismatia et oblectatoria
SATURNALIA Athenis agitabamus hilare prorsum ac modeste, non, ut dicitur, remittentes animum— nam remittere, inquit Musonius, animum quasi amittere est—,
sed demulcentes eum paulum atque laxantes iucundis honestisque sermonum inlectationibus. autem ad eandem cenam conplusculi, qui Romani in Graeciam veneramus easdem auditiones eosdemque doctores colebamus.
Tum qui et cenulam ordine suo curabat, praemium quaestionis ponebat librum
veteris scriptoris vel Graecum vel Latinum et coronam e lauro plexam, totidemque res quaerebat quot homines istic eramus; cumque eas omnis exposuerat, rem locumque dicendi sors dabat.Quaestio igitur soluta corona et praemio donabatur, non soluta autem tramittebatur ad eum qui sortito successerat, idque in orbem vice pari servabatur.
Si nemo dissolvebat, corona eius quaestionis deo cuius id festum erat dicabatur.
Quaerebantur autem res huiuscemodi: aut sententia poetae veteris lepide obscura, non anxie, aut historiae antiquioris requisitio, aut decreti cuiuspiam ex philosophia perperam invulgati purgatio, aut captionis sophisticae solutio, aut inopinati rariorisque verbi indagatio, aut tempus item in verbo perspicuo obscurissimum.
Itaque nuper quaesita esse memini numero septem, quorum prima fuit enarratio horum versuum, qui sunt in Saturis Quinti Enni uno multifariam verbo concinniter inplicati. Quorum exemplum hoc est: