Argonautica
Valerius Flaccus, Gaius
Valerius Flaccus. C. Valeri Flacci Setini Balbi Argonauticon Libri Octo. Kramer, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1913.
- crede, labor, quem[*](quem M, quaem V ) — tanta utinam fiducia nostri
- sit mihi nocturnaeque Hecates— nostrique[*](nostrique V, vestrique Heinsius, sed parenthesin post Hecates terminari versumque deesse Leo cognovit, suppleas e. g. nostrique vigoris auxilio videamque tua virtute peractum.') vigoris ---'
- dixerat, utque virum doceat, quae monstra supersint,
- protinus immensis recubantem anfractibus anguem
- turbat et Haemonii subito ducis obicit umbram.
- ille, quod haud alias, stetit et trepidantia torsit
- sibila, seque metu postquam sua vellera circum
- sustulit atque omnis spiris exhorruit arbor,
- incipit inde sequi et vacuo furit ore per auras.
- 'quis fragor hic? quaenam tantae, die virgo, ruinae?'
- exclamat stricto Aesonides stans frigidus ense.
- illa trahit ridens tandemque ait angue represso:
- 'hunc tibi postremum nostri[*](nostri M 2, nostris V ) parat ira parentis,
- heu miser, heu tantis iterum mihi care[*](mihi care V, carpende C ) periclis.
- o utinam[*](utinam ut V, ut del.Langen | sim M, sumus V ) nullo te sim visura labore
- ipsam caeruleis squalentem nexibus ornum
- ipsaque pervigilis calcantem lumina monstri:
- contingat bis[*](bis Postgate, Leo, uix V ) deinde mori.' sic fata profugit
- seque sub extremis in moenia rettulit umbris.
- Et iam puniceo regem spes vana[*](vana Maserius, una V ) sub ortu