Argonautica
Valerius Flaccus, Gaius
Valerius Flaccus. C. Valeri Flacci Setini Balbi Argonauticon Libri Octo. Kramer, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1913.
- signa mali; reddi iubet exitiale sacerdos
- vellus et Haemoniis infaustum[*](infaustum NT, infastum V, infestum C ) mittere terris.
- contra Sole satus Phrixi praecepta volutans[*](uolutans M uoluntas V )
- aegro corde negat, nec vulgi cura tyranno,
- dum sua sit modo tuta[*](tuta M, tua V ) salus. tunc ordine regi
- proximus et frater materno sanguine Perses
- increpitare virum; sequitur duce turba reperto.
- ille furens ira solio se proripit alto
- praecipitatque patres ipsumque ut[*](ipsumque ut Sudhaus, cf. 215, ipsum qui V, ipsum quoque C, ipsum quin Heinsius ) talibus ausis
- spem sibi iam rerum vulgi levitate serentem[*](ferentem C )
- ense petit. rapit inde fugam crudelia Perses
- signa gerens omnemque quatit rumoribus arcton.
- iamque aderat magnis regum[*](regum C, regnum V ) cum milibus urbi,
- primaque in adversos frustratus proelia muros
- constiterat. datus et sociis utrimque cremandis
- ille dies alterque dies, cum Marte remisso
- debitus Aeaeis[*](Aetheis C ) dux Thessalus adpulit oris.
- Nox hominum genus et duros miserata[*](miserata Bon. 1, mirata V ) labores
- rettulerat fessis optata silentia terris.
- at Iuno et summi virgo Iovis intima secum
p.117