Argonautica

Valerius Flaccus, Gaius

Valerius Flaccus. C. Valeri Flacci Setini Balbi Argonauticon Libri Octo. Kramer, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1913.

  1. exuviae tantique vocant[*](uocant V (Valerium sic scripsisse pro uacant docet IV 248) ) vestigia transtri.
  2. flet pius Aeacides, maerent Poeantia corda,
  3. ingemit et dulci frater cum Castore Pollux.
  4. omnis adhuc vocat Alciden fugiente carina,
  5. omnis Hylan, medio pereuntia nomina ponto.
    6. p.80
  6. Dat procul interea toto[*](toto XM 2, tot V ) pater aequore signum
  7. Phorcys et immanes intorto murice phocas
  8. contrahit antra petens; simul et Massylus et una
  9. Lyctius et Calabris redit armentarius arvis.
  10. ilicet extremi nox litore Solis Hiberas
  11. condidit alta domos et sidera sustulit axis.[*](axis M 2, aris V, astris C )
  12. flumina conticuere, tacet cum flatibus[*](Flamina TC, sel cf. Cir. 233 et Skutschii explicationem Gallus und Vergil p. 51 sqq. | tacet Burmann, iacet VC | sine flatibus C ) aequor.
  13. Amphitryoniades nec quae nova lustra requirat,
  14. nec quo temptet iter, comitis nec fata parenti
  15. quae referat, videt, aut socios qua mente revisat.[*](reuisat V 1 ut vid., XM, reuirat V )
  16. urit amor, solisque negat decedere[*](decedera V ) silvis.
  17. non aliter gemitu[*](gemitu dativus est ) quondam lea prolis ademptae
  18. terga dedit;[*](terga dedit i. e. cessit, cf. Volliner ad Stat. Silv. II 6. 93 ) sedet inde viis inclusaque longo
  19. pervigilant castella metu; dolor adtrahit orbes
  20. interea et misero manat iuba sordida luctu.