De Beneficiis
Seneca, Lucius Annaeus
Seneca, Lucius Annaeus, ca. 4 B.C.-65 A.D, creator; Basore, John W. (John William), b. 1870, editor; Basore, John W. (John William), b. 1870, editor, translator
Etiamnunc multum interest inter dare et accipere ; quidni ? eum ex diverso ista
verba posita sint. Atqui si quis sibi beneficium dat, nihil interest inter dare et accipere. Paulo ante dicebam quaedam ad alios pertinere et sic esse formata, ut tota significatio illorum discedat a nobis : frater sum, alterius, nemo est enim suus frater ; par sum, sed alicui, quis enim par est sibi ? Quod comparatur, sine altero non intellegitur ; quod iungitur, sine altero non est ; sic et, quod datur, sine altero non est, et beneficium sine altero non est.Idem ipso vocabulo apparet, in quo hoc continetur, " bene fecisse " ; nemo autem sibi bene facit, non magis quam sibi favet, quam suarum partium est. Diutius hoc et pluribus exemplis licet prosequi.
Quidni ? cum inter ea sit habendum beneficium, quae secundam personam desiderant. Quaedam, cum sint honesta, pulcherrima, summae virtutis, nisi in altero non habent locum. Laudatur et inter maxima humani generis bona fides colitur ; num quis ergo dicitur sibi fidem praestitisse ?
Venio nunc ad ultimam partem. Qui gratiam refert, aliquid debet impendere, sicut, qui solvit, pecuniam ; nihil autem impendit, qui gratiam sibi refert, non magis quam consequitur, qui beneficium a se accepit. Beneficium et gratiae relatio ultro citro ire debent ; intra unum hominem non est vicissitudo. Qui gratiam refert, invicem prodest ei, a
quo consecutus est aliquid. Qui sibi gratiam refert, cui prodest ? Sibi. Et quis non alio loco relationem gratiae, alio beneficium cogitat ? Qui gratiam refert sibi, sibi[*]( sibi added by Haase. ) prodest. Et quis umquam ingratus hoc noluit facere ? Immo quis non ingratus fuit, ut hoc faceret ?