Satyricon

Petronius Arbiter

Petronius. Heseltine, Michael, editor. London, New York: William Heinemann Ltd.; G. P. Putnam's Sons, 1913.

“Quid est?” inquit “numquid te osculum meum [*](L) offendit? Numquid spiritus ieiunio marcens?[*](marcenls Buecheler: macer.) Numquid alarum negligens sudor? Aut[*](Aut Buecheler: puto.) si haec non sunt, numquid Gitona times?” Perfusus ego rubore manifesto etiam si quid habueram virium, perdidi, totoque corpore velut luxato[*](luxato Jungermann: laxato.) quaeso “inquam regina, noli suggillare miserias. Veneficio contactus sum” --- “Dic, Chrysis, sed verum: numquid indecens sum? Numquid incompta? Numquid ab aliquo naturali vitio formam meam excaeco? Noli decipere dominam tuam. Nescio quid peccavimus.” Rapuit deinde tacenti speculum, et postquam omnes vultus temptavit, quos solet inter amantes risus fingere, excussit vexatam solo vestem raptimque aedem Veneris intravit. Ego contra damnatus et quasi quodam visu in horrorem perductus interrogare animum meum coepi, an vera voluptate fraudatus essem.
  • Nocte soporifera veluti cum somnia ludunt
  • [*](LO)
  • errantes oculos effossaque protulit aurum
  • in lucem tellus: versat manus improba furtum
  • thesaurosque rapit, sudor quoque perluit ora
  • et mentem timor altus habet, ne forte gravatum
  • excutiat gremium secreti conscius auri:
  • mox ubi fugerunt elusam gaudia mentem
  • veraque forma redit, animus, quod perdidit, optat
  • atque in praeterita se totus imagine versat ---
  • “Itaque hoc nomine tibi gratias ago, quod me [*](L) Socratica fide diligis. Non tam intactus Alcibiades in praeceptoris sui lecto iacuit” ---