Satyricon

Haec ut turbato clamore mulier effudit, haesit paulisper acies, revocataeque ad pacem manus intermisere bellum. Utitur paenitentiae occasione dux Eumolpos et castigate ante vehementissime Licha tabulas foederis signat, quis haec formula erat: “Ex tui animi sententia, ut tu, Tryphaena, neque iniuriam tibi factam a Gitone quereris, neque si quid ante hunc diem factum est, obicies vindicabisve aut ullo alio genere persequendum curabis; ut tu nihil imperabis puero repugnanti, non amplexum, non osculum, non coitum venere constrictum, nisi pro qua re praesentes numeraveris denarios centum. Item, Licha, ex tui animi sententia, ut tu Encolpion nec verbo contumelioso insequeris nec vultu, neque quaeres ubi nocte dormiat, aut si quaesieris, pro singulis iniuriis numerabis praesentes denarios ducenos.” In haec verba foederibus compositis arma deponimus, et ne residua [*](L) in animis etiam post iusiurandum ira remaneret, praeterita aboleri osculis placet. Exhortantibus universis odia detumescunt, epulaeque ad certamen prolatae conciliant hilaritate concordiam.[*](concordiam Buecheler: concilium.) Exsonat ergo cantibus [*](LO) totum navigium, et quia repentina tranquillitas intermiserat cursum, alius exultantes quaerebat fuscina pisces, alius hamis blandientibus convellebat praedam repugnantem. Ecce etiam per antemnam pelagiae consederant volucres, quas textis harundinibus peritus artifex tetigit; illae viscatis illigatae viminibus deferebantur ad manus. Tollebat plumas aura volitantes, pinnasque per maria inanis spuma torquebat. Iam Lichas redire mecum in gratiam coeperat, iam Tryphaena Gitona extrema parte potionis spargebat, cum Eumolpus et ipse vino solutus dicta voluit in calvos stigmososque iaculari, donec consumpta frigidissima urbanitate rediit ad carmina sua coepitque capillorum elegidarion dicere:“

Quod solum. formae decus est, cecidere capilli,

vernantesque comas tristis abegit hiemps.

Nunc umbra nudata sua iam tempora maerent,

areaque attritis ridet adulta[*](adulta Buecheler: adusta.) pilis.

O fallax natura deum: quae prima dedisti

aetati nostrae gaudia, prima rapis.

Infelix, modo crinibus nitebas

Phoebo pulchrior et sorore Phoebi.

At nunc levior aere vel rotundo

horti tubere, quod creavit unda,

ridentes fugis et times puellas.

Ut mortem citius venire credas,

scito iam capitis perisse partem.

”