Ex Ponto
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quodque nefas dictu, fieri nec posse putavi,
- invitis oculis littera lecta tua est.
- nec quicquam ad nostras pervenit acerbius aures,
- ut sumus in Ponto, perveniatque precor,
- ante meos oculos tamquam praesentis imago
- haeret, et extinctum vivere fingit amor.
- saepe refert animus lusus gravitate carentes,
- seria cum liquida saepe peracta fide.
- nulla tamen subeunt mihi tempora densius illis,
- quae vellem vitae summa fuisse meae,
- cum domus ingenti subito mea lapsa ruina
- concidit in domini procubuitque caput.
- adfuit ille mihi, cum me pars magna reliquit,
- Maxime, fortunae nec fuit ipse comes,
- illum ego non aliter flentem mea funera [*](vulnera) vidi,
- ponendus quam si frater in igne foret.
- haesit in amplexu consolatusque iacentem est,
- cumque meis lacrimis miscuit usque suas.
- o quotiens vitae custos invisus amarae
- continuit promptas in mea fata manus!