Ex Ponto
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- cumque sit exilium, magis est mihi culpa dolori;
- estque pati poenam, quam meruisse, minus,
- ut mihi di faveant, quibus est manifestior ipse,
- poena potest demi, culpa perennis erit.
- mors faciet certe, ne sim, cum venerit, exul:
- ut [*](nec vel ne: ut C2 Owen) non peccarim mors quoque non faciet,
- non igitur mirum, si mens mea tabida facta
- de nive manantis more liquescit aquae,
- estur ut occulta vitiata teredine navis,
- aequorei scopulos ut cavat unda salis,
- roditur ut scabra positum robigine ferrum
- conditus ut tineae carpitur ore liber,
- sic mea perpetuos curarum pectora morsus,
- fine quibus nullo conficiantur, habent.
- nec prius hi mentem stimuli quam vita relinquet,
- quique dolet, citius quam dolor ipse, cadet.
- hoc mihi si superi, quorum sumus omnia, credent,[*](credant)
- forsitan exigua dignus habebor ope,
- inque locum Scythico vacuum mutabor ab arcu.
- plus isto, duri, si precer, oris ero.’