Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- aspicite illa, precor, quae non bene moenia quondam
- dicitur Iliades transiluisse Remus,
- inque meam nitidos dominam convertite vultus,
- sitque memor nostri necne, referte mihi.
- ei mihi, cur timeam? quae sunt manifesta, requiro.
- cur iacet [*](latet vel labat: iacet Ehwald) ambiguo spes mea mixta metu?
- crede, quod est et vis, ac desine tuta vereri,
- deque fide certa sit tibi certa fides,
- quodque polo fixae nequeunt tibi dicere flammae,
- non mentitura tu tibi voce refer,
- esse tui memorem, de qua tibi maxima cura est,
- quodque potest, secum nomen habere tuum
- vultibus illa tuis tamquam praesentis inhaeret,[*](praesentibus haeret)
- teque remota procul, si modo vivit, amat.
- ecquid, ubi incubuit iusto mens aegra dolori,
- lenis ab admonito pectore somnus abit?
- tunc subeunt curae, dum te lectusque locusque
- tangit et oblitam non sinit esse mei,
- et veniunt aestus, et nox inmensa videtur,
- fessaque iactati corporis ossa dolent?