Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- spiritus hic per te patrias exisset in auras,
- sparsissent lacrimae pectora nostra piae,
- supremoque die notum spectantia caelum
- texissent digiti lumina nostra tui,
- et cinis in tumulo positus iacuisset avito,
- tactaque nascenti corpus haberet humus;
- denique, ut et vixi, sine crimine mortuus essem.
- nunc mea supplicio vita pudenda suo est.
- me miserum, si tu, cum dicens exulis uxor,
- avertis vultus et subit ora rubor!
- me miserum, si turpe putas mihi nupta videri!
- me miserum, si te iam pudet esse meam!
- tempus ubi est illud, quo te iactare solebas
- coniuge, nec nomen dissimulare viri?
- tempus ubi est, quo te [*](illud quo te vel illud nisi non vis vel illud quo ni (non) fugis corr. σ )—nisi non vis illa referri—
- et dici, memini, iuvit et esse meam?
- utque proba dignum est, omni tibi dote placebam:
- addebat veris multa faventis amor.
- nec, quem praeferres—ita res tibi magna videbar—
- quemque tuum malles esse, vir alter erat.