Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- esse sed irato quis te mihi posset amicus?
- vix tunc ipse mihi non inimicus eram.
- cum coepit quassata domus subsidere, partes
- in proclinatas omne recumbit onus,
- cunctaque fortuna rimam faciente dehiscunt,
- inque [*](ipse quodam corr. Vogel.) suo cladem pondere tracta ruunt.
- ergo hominum quaesitum odium mihi carmine, quosque
- debuit, est vultus turba secuta tuos.
- at, memini, vitamque meam moresque probabas
- illo, quem dederas, praetereuntis equo.
- quod si non prodest et honesti gloria nulla
- redditur, at nullum crimen adeptus eram. [*](eram erit)
- nec male commissa est nobis fortuna reorum Usque [*](usque: lisque Heinsius)
- decem deciens inspicienda viris.
- res quoque privatas statui sine crimine iudex,
- deque mea fassa est pars quoque victa fide.
- me miserum! potui, si non extrema nocerent,
- iudicio tutus non semel esse tuo.
- ultima me perdunt, imoque sub aequore mergit
- incolumem totiens una procella ratem.