Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- a quibus adveniat Miletida sospes ad urbem,
- offensi quo me detulit ira dei.
- haec si contigerint, meritae cadet agna Minervae:
- non facit ad nostras hostia maior opes.
- vos quoque, Tyndaridae, quos haec colit insula, fratres,
- mite precor duplici numen adesse [*](adeste) viae!
- altera namque parat Symplegadas ire per artas,
- scindere Bistonias altera puppis aquas.
- vos facite ut ventos, loca cum diversa petamus,
- illa suos habeat, nec minus illa suos.
- Littera quaecumque est toto tibi lecta libello,
- est mihi sollicito tempore facta viae.
- aut haec me, gelido tremerem cum mense Decembri,
- scribentem mediis Hadria vidit aquis,
- aut, postquam bimarem cursu superavimus Isthmon,
- alteraque est nostrae sumpta carina fugae,
- quod facerem versus inter fera murmura ponti,
- Cycladas Aegaeas obstipuisse puto.
- ipse ego nunc [*](ego nunc etenim) miror tantis animique marisque
- fluctibus ingenium non cecidisse meum.