Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- E quibus Aethalion “te scilicet omnis in uno
- nostra salus posita est” ait, et subit ipse meumque
- explet opus, Naxoque petit diversa relicta.
- Tum deus inludens, tamquam modo denique fraudem
- senserit, e puppi pontum prospectat adunca
- et flenti similis “non haec mihi litora, nautae,
- promisistis” ait, “non haec mihi terra rogata est.
- Quo merui poenam facto? quae gloria vestra est,
- si puerum iuvenes, si multi fallitis unum?”
- Iamdudum flebam: lacrimas manus impia nostras
- ridet et impellit properantibus aequora remis.
- Per tibi nunc ipsum (nec enim praesentior illo
- est deus) adiuro, tam me tibi vera referre,
- quam veri maiora fide: stetit aequore puppis
- haud aliter quam si siccum navale teneret.
- Illi admirantes remorum in verbere perstant
- velaque deducunt geminaque ope currere temptant.
- Impediunt hederae remos nexuque recurvo
- serpunt et gravidis distinguunt vela corymbis.
- Ipse racemiferis frontem circumdatus uvis