Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- suntque oculis tenebrae per tantum lumen obortae.
- Et iam mallet equos numquam tetigisse paternos,
- iam cognosse genus piget et valuisse rogando,
- iam Meropis dici cupiens ita fertur, ut acta
- praecipiti pinus borea, cui victa remisit
- frena suus rector, quam dis votisque reliquit.
- Quid faciat? multum caeli post terga relictum,
- ante oculos plus est! animo metitur utrumque,
- et modo quos illi fatum contingere non est,
- prospicit occasus, interdum respicit ortus:
- quidque agat ignarus stupet et nec frena remittit
- nec retinere valet nec nomina novit equorum.
- Sparsa quoque in vario passim miracula caelo
- vastarumque videt trepidus simulacra ferarum.
- Est locus, in geminos ubi bracchia concavat arcus
- scorpius et cauda flexisque utrimque lacertis
- porrigit in spatium signorum membra duorum.
- Hunc puer ut nigri madidum sudore veneni
- vulnera curvata minitantem cuspide vidit,
- mentis inops gelida formidine lora remisit.