Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- quod de Dardanio solum mihi restat Iulo.
- Solane semper ero iustis exercita curis,
- quam modo Tydidae Calydonia vulneret hasta,
- nunc male defensae confundant moenia Troiae,
- quae videam natum longis erroribus actum
- iactarique freto sedesque intrare silentum
- bellaque cum Turno gerere, aut, si vera fatemur,
- cum Iunone magis? Quid nunc antiqua recordor
- damna mei generis? Timor hic meminisse priorum
- non sinit: en acui sceleratos cernitis enses?
- Quos prohibete, precor, facinusque repellite, neve
- caede sacerdotis flammas exstinguite Vestae!”
- Talia nequiquam toto Venus anxia caelo
- verba iacit superosque movet, qui rumpere quamquam
- ferrea non possunt veterum decreta sororum,
- signa tamen luctus dant haud incerta futuri.
- Arma ferunt inter nigras crepitantia nubes
- terribilesque tubas auditaque cornua caelo
- praemonuisse nefas; solis quoque tristis imago
- lurida sollicitis praebebat lumina terris.