Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- perveniunt operosa dei, quaque ipse morari
- sede velit, signis caelestibus indicet, orant.
- Vix bene desierant, cum cristis aureus altis
- in serpente deus praenuntia sibila misit
- adventuque suo signumque arasque foresque
- marmoreumque solum fastigiaque aurea movit
- pectoribusque tenus media sublimis in aede
- constitit atque oculos circumtulit igne micantes.
- Territa turba pavet. Cognovit numina castos
- evinctus vitta crines albente sacerdos:
- “En deus est deus est! Animis linguisque favete,
- quisquis ades!” dixit. “Sis, o pulcherrime, visus
- utiliter populosque iuves tua sacra colentes !”
- Quisquis adest, visum venerantur numen, et omnes
- verba sacerdotis referunt geminata piumque
- Aeneadae praestant et mente et voce favorem.
- Adnuit his motisque deus rata pignora cristis
- et repetita dedit vibrata sibila lingua.
- Tum gradibus nitidis delabitur oraque retro
- flectit et antiquas abiturus respicit aras