Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- ossa gravem dare fracta sonum fessamque videres
- exhalari animam nullasque in corpore partes,
- noscere quas posses; unumque erat omnia vulnus.
- Num potes aut audes cladi componere nostrae,
- nympha, tuam? Vidi quoque luce carentia regna
- et lacerum fovi Phlegethontide corpus in unda,
- nec nisi Apollineae valido medicamine prolis
- reddita vita foret; quam postquam fortibus herbis
- atque ope Paeonia Dite indignante recepi,
- tum mihi, ne praesens augerem muneris huius
- invidiam, densas obiecit Cynthia nubes,
- utque forem tutus possemque impune videri,
- addidit aetatem nec cognoscenda reliquit
- ora mihi Cretenque diu dubitavit habendam
- traderet an Delon: Delo Creteque relictis
- hic posuit nomenque simul, quod possit equorum
- admonuisse, iubet deponere, “qui” que “fuisti
- Hippolytus” dixit, “nunc idem Virbius esto!”
- Hoc nemus inde colo, de disque minoribus unus
- numine sub dominae lateo atque accenseor illi.”