Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- cum duce Cumaea mollit sermone laborem.
- Dumque iter horrendum per opaca crepuscula carpit,
- “seu dea tu praesens, seu dis gratissima” dixit,
- “numinis instar eris semper mihi meque fatebor
- muneris esse tui, quae me loca mortis adire,
- quae loca me visae voluisti evadere mortis.
- Pro quibus aerias meritis evectus ad auras
- templa tibi statuam, tribuam tibi turis honores.”
- Respicit hunc vates et suspiratibus haustis
- “nec dea sum” dixit “nec sacri turis honore
- humanum dignare caput; neu nescius erres,
- lux aeterna mihi carituraque fine dabatur,
- si mea virginitas Phoebo patuisset amanti.
- Dum tamen hanc sperat dum praecorrumpere donis
- me cupit, “elige” ait, “virgo Cumaea, quid optes:
- optatis potiere tuis.” Ego pulveris hausti
- ostendi cumulum: quot haberet corpora pulvis,
- tot mihi natales contingere vana rogavi;
- excidit, ut peterem iuvenes quoque protinus annos.
- Hos tamen ille mihi dabat aeternamque iuventam,