Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Penelopae munus; quae me data pensa trahentem
- matribus ostendens Ithacis “haec Hectoris illa est
- clara parens, haec est” dicet “Priameia coniunx!”
- Postque tot amissos tu nunc, quae sola levabas
- maternos luctus, hostilia busta piasti!
- Inferias hosti peperi! Quo ferrea resto?
- Quidve moror? Quo me servas, annosa senectus?
- Quo, di crudeles, nisi uti nova funera cernam,
- vivacem differtis anum? Quis posse putaret
- felicem Priamum post diruta Pergama dici?
- Felix morte sua est, nec te, mea nata, peremptam
- adspicit et vitam pariter regnumque reliquit.
- At, puto, funeribus dotabere, regia virgo,
- condeturque tuum monumentis corpus avitis.
- Non haec est fortuna domus: tibi munera matris
- contingent fletus peregrinaeque haustus harenae!
- Omnia perdidimus: superest, cur vivere tempus
- in breve sustineam, proles gratissima matri,
- nunc solus, quondam minimus de stirpe virili,
- has datus Ismario regi Polydorus in oras.