Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- auster et ingenti iactatam flamine solvit,
- oraque nostra, tuum frustra clamantia nomen,
- implerunt fluctus. Non haec tibi nuntiat auctor
- ambiguus, non ista vagis rumoribus audis:
- ipse ego fata tibi praesens mea naufragus edo.
- Surge, age, da lacrimas lugubriaque indue nec me
- indeploratum sub inania Tartara mitte.”
- Adicit his vocem Morpheus, quam coniugis illa
- crederet esse sui: fletus quoque fundere veros
- visus erat, gestumque manus Ceycis habebat.
- Ingemit Alcyone, lacrimas movet atque lacertos
- per somnum, corpusque petens amplectitur auras
- exclamatque “mane! quo te rapis? ibimus una!”
- Voce sua specieque viri turbata soporem
- excutit et primo, si sit, circumspicit, illic,
- qui modo visus erat: nam moti voce ministri
- intulerant lumen. Postquam non invenit usquam,
- percutit ora manu laniatque a pectore vestes
- pectoraque ipsa ferit, nec crines solvere curat:
- scindit et altrici, quae luctus causa, roganti