Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- quae peteretis, erant.” Laudando concipit ignes
- et, ne quis iuvenum currat velocius, optat
- invidiaque timet. “Sed cur certaminis huius
- intemptata mihi fortuna relinquitur?” inquit
- “audentes deus ipse iuvat.” Dum talia secum
- exigit Hippomenes, passu volat alite virgo.
- Quae quamquam Scythica non setius ire sagitta
- Aonio visa est iuveni, tamen ille decorem
- miratur magis; et cursus facit ipse decorem.
- Aura refert ablata citis talaria plantis,
- tergaque iactantur crines per eburnea, quaeque
- poplitibus suberant picto genualia limbo;
- inque puellari corpus candore ruborem
- traxerat, haud aliter, quam cum super atria velum
- candida purpureum simulatas inficit umbras.
- Dum notat haec hospes, decursa novissima meta est
- et tegitur festa victrix Atalanta corona.
- Dant gemitum victi penduntque ex foedere poenas.
- Non tamen eventu iuvenis deterritus horum
- constitit in medio, vultuque in virgine fixo