Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- donec harenosi placidum Ladonis ad amnem
- venerit. Hic illam cursum inpedientibus undis,
- ut se mutarent liquidas orasse sorores,
- Panaque, cum prensam sibi iam Syringa putaret,
- corpore pro nymphae calamos tenuisse palustres.
- Dumque ibi suspirat, motos in harundine ventos
- effecisse sonum tenuem similemque querenti.
- Arte nova vocisque deum dulcedine captum
- “hoc mihi concilium tecum” dixisse “manebit!“
- atque ita disparibus calamis conpagine cerae
- inter se iunctis nomen tenuisse puellae.
- Talia dicturus vidit Cyllenius omnes
- succubuisse oculos adopertaque lumina somno.
- Supprimit extemplo vocem firmatque soporem
- languida permulcens medicata lumina virga.
- Nec mora, falcato nutantem vulnerat ense
- qua collo est confine caput, saxoque cruentum
- deicit et maculat praeruptam sanguine rupem.
- Arge, iaces, quodque in tot lumina lumen habebas,
- exstinctum est, centumque oculos nox occupat una.