Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Retia saepe comes maculis distincta tetendi;
- Saepe citos egi per iuga longa canes.
- Incisae servant a te mea nomina fagi,
- Et legor Oenone falce notata tua,
- Populus est, memini, fluviali consita rivo,
- Est in qua nostri littera scripta memor:
- Et quantum trunci, tantum mea nomina crescunt.
- Crescite et in titulos surgite recta meos!
- Popule, vive, precor, quae consita margine ripae
- Hoc in rugoso cortice carmen habes:
- Cum Paris Oenone poterit spirare relicta,
- Ad fontem Xanthi versa recurret aqua.
- Xanthe, retro propera, versaeque recurrite lymphae!
- Sustinet Oenonen deseruisse Paris.
- Illa dies fatum miserae mihi dixit, ab illa
- Pessima mutati coepit amoris hiemps,
- Qua Venus et Iuno sumptisque decentior armis
- Venit in arbitrium nuda Minerva tuum.
- Attoniti micuere sinus, gelidusque cucurrit,
- Ut mihi narrasti, dura per ossa tremor.