Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Et decor et vultus sine rusticitate pudentes,
- Et, Thetidis qualis vix rear esse, pedes.
- Cetera si possem laudare, beatior essem,
- Nec dubito, totum quin sibi par sit opus.
- Hac ego conpulsus, non est mirabile, forma
- Si pignus volui vocis habere tuae.
- Denique, dum captam tu te cogare fateri,
- Insidiis esto capta puella meis.
- Invidiam patiar; passo sua praemia dentur.
- Cur suus a tanto crimine fructus abest?
- Hesionen Telamon, Briseida cepit Achilles;
- Utraque victorem nempe secuta virum.
- Quamlibet accuses et sis irata licebit,
- Irata liceat dum mihi posse frui.
- Idem, qui facimus, factam tenuabimus iram,
- Copia placandi sit modo parva tui.
- Ante tuos liceat flentem consistere vultus
- Et liceat lacrimis addere verba suis,
- Utque solent famuli, cum verbera saeva verentur,
- Tendere submissas ad tua crura manus!