Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Alcyones solae, memores Ceycis amati,
- Nescio quid visae sunt mihi dulce queri.
- Iamque fatigatis umero sub utroque lacertis
- Fortiter in summas erigor altus aquas.
- Ut procul aspexi lumen, 'meus ignis in illo est:
- Illa meum,' dixi, 'litora lumen habent!'
- Et subito lassis vires rediere lacertis,
- Visaque, quam fuerat, mollior unda mihi.
- Frigora ne possim gelidi sentire profundi,
- Qui calet in cupido pectore, praestat amor.
- Quo magis accedo propioraque litora fiunt,
- Quoque minus restat, plus libet ire mihi.
- Cum vero possum cerni quoque, protinus addis
- Spectatrix animos, ut valeamque facis.
- Nunc etiam nando dominae placuisse laboro,
- Atque oculis iacto bracchia nostra tuis.
- Te tua vix prohibet nutrix descendere in altum —
- Hoc quoque enim vidi, nec mihi verba dabam.
- Nec tamen effecit, quamvis retinebat euntem,
- Ne fieret prima pes tuus udus aqua.