Ab urbe condita
Titus Livius (Livy)
Titi Livi ab urbe condita libri editionem priman, Pars I-IV, Libri I-XL. Editio Stereotypica. Weissenborn, Wilhelm; Mueller, Moritz, editors. Leipzig: Teubner, 1884-1911.
cum pavorem mixtum admiratione patri iniecisset, “atqui si aures praebere potes” inquit, “manifestanm rem teneas faciam.”
enimvero se dicere auditurum, vocarique extemplo Demetrium iussit; et seniores amicos duos, expertes iuvenalium fratres certaminum, infrequentes iam in regia, Lysimachum et Onomastum arcessit, quos in consilio haberet.
dum veniunt amici, solus filio procul stante multa secum animo volutans inambulavit.
postquam venisse eos nuntiatum est, secessit in partem interiorem cum duobus amicis et totidem custodibus corporis; filiis,
ibi cum consedisset, “sedeo” inquit “miserrimus pater iudex inter duos filios, accusatorem parricidii et reum aut conficti aut admissi criminis labem apud meos inventurus.
iam pridem hanc procellam imminentem timebam, cum vultus inter vos minime fraternos cernerem, cum voces quasdam exaudirem.
sed interdum spes animum subibat deflagrare iras vestras purgari suspiciones posse. etiam hostes armis positis foedus icisse, et privatas multorum simultates finitas: subituram vobis aliquando germanitatis memoriam,
puerilis quondam simplicitatis consuetudinisque inter vos, meorum denique praeceptorum, quae vereor ne vana surdis auribus cecinerim.
quotiens ego audientibus vobis detestatus exempla discordiarum fraternarum horrendos eventus eorum rettuli, qui se stirpemque suam, domos, regna funditus evertissent.