Ab urbe condita

Titus Livius (Livy)

Titi Livi ab urbe condita libri editionem priman, Pars I-IV, Libri I-XL. Editio Stereotypica. Weissenborn, Wilhelm; Mueller, Moritz, editors. Leipzig: Teubner, 1884-1911.

interposuerat et querellas de iniquitate decretorum, et quam non ex aequo disceptatum apud foret indigneque sibi nec ullo suo merito insultatum ab omnibus esset.

has notas irritati eius collegit senatus: ceterum alia excusanti iuveni, alia recipienti futura ita, ut maxime vellet senatus, responderi placuit nihil patrem eius neque rectius

nec magis quod ex voluntate senatus esset fecisse, quam quod, utcumque ea gesta essent, per Demetrium filium satisfieri voluisset Romanis.

multa et dissimulare et oblivisci et pati praeterita senatum posse, et credere etiam Demetrio esse.

obsidem enim se animum eius habere, etsi corpus patri reddiderit, et scire, quantum salva in patrem pietate possit, amicum eum populi Romani esse,

honorisque eius causa missuros in Macedoniam legatos, ut si quid minus factum sit quam debuerit, tum quoque sine piaculo rerum praetermissarum fiat. velle etiam sentire Philippum integra omnia sibi cum populo Romano Demetrii filii beneficio esse.

haec, quae augendae amplitudinis eius causa facta erant, extemplo in invidiam, etiam in perniciem adulescenti verterunt. Lacedaemonii deinde introducti sunt.

multae et parvae disceptationes iactabantur: sed quae maxime rem continerent, erant, utrum restituerentur, quos Achaei damnaverant, necne;

inique an iure occidissent, quos occiderant, vertebatur et utrum manerent in Achaico concilio Lacedaemonii, an, ut ante fuerat, secretum

49
eius unius in Peloponneso civitatis ius esset.

restitui iudiciaque facta tolli placuit, manere in Achaico concilio scribique id decretum et consignari a Lacedaemoniis et Achaeis. in Macedoniam Q. Marcius est missus,

iussus idem in Peloponneso sociorum res aspicere. nam ibi quoque et ex veteribus discordiis residui motus erant, et Messene desciverat a concilio Achaico.

cuius belli et causas et ordinem si expromere velim, immemor sim propositi, quo statui non ultra attingere externa, nisi qua Romanis cohaererent rebus.