Ab urbe condita

et simul Valerio suffragabatur: illo uno collega castigare se nova flagitia et priscos revocare mores posse. his accensi homines, adversa nobilitate, non M. Porcium censorem fecerunt, sed collegam ei Valerium Flaccum adiecerunt.

secundum comitia censorum consules praetoresque in provincias profecti praeter Q. Naevium, quem quattuor non minus menses, priusquam in Sardiniam iret, quaestiones veneficii, quarum magnam partem extra urbem per municipia conciliabulaque habuit, quia ita aptius visum erat, tenuerunt.

si Antiati Valerio credere libet, ad duo milia hominum damnavit. et Postumius praetor, cui Tarentum provincia evenerat, magnas pastorum coniurationes vindicavit, et reliquias Bacchanalium quaestionis cum cura exsecutus est. multos,

qui aut citati non adfuerant aut vades deseruerant, in ea regione Italiae latentes partim noxios iudicavit, partim comprehensos Romam ad senatum misit. in carcerem omnes a P. Cornelio coniecti sunt.

in Hispania ulteriore fractis proximo bello Lusitanis quietae res fuerunt: in citeriore A. Terentius in Suessetanis oppidum Corbionem vineis et operibus expugnavit, captivos vendidit: quieta deinde hiberna et citerior provincia habuit.

veteres praetores C. Calpurnius Piso et . Quinctius Romam redierunt. utrique magno patrum consensu triumphus est decretus.

prior C. Calpurnius de Lusitanis et Celtiberis triumphavit: coronas aureas tulit octoginta tres et duodecim milia pondo argenti.

paucos post dies . Quinctius Crispinus ex iisdem Lusitanis et Celtiberis triumphavit: tantundem auri atque argenti in eo triumpho praelatum. M. Porcius

et . Valerius metu mixta exspectatione senatum legerunt;

septem moverunt senatu, ex quibus unum insignem et nobilitate et honoribus, . Quinctium Flamininum consularem. patrum institutum fertur, ut censores motis senatu

longe gravissima in Quinctium oratlo, qua si accusator ante notam, non censor post notam usus esset, retinere . Quinctium in senatu ne frater quidem T. Quinctius, si censor esset, potuisset.

inter cetera obiecit ei Philippum Poenum, carum ac nobile scortum, ab Roma in Galliam provinciam spe ingentium donorum perductum.

eum puerum, per lasciviam cum cavillaretur, exprobrare consuli persaepe solitum, quod sub ipsum spectaculum gladiatorium abductus ab Roma esset, ut obsequium amatori venditaret.

forte epulantibus iis, cum iam vino incaluissent, nuntiatum in convivio esse nobilem Boium cum liberis transfugam venisse; convenire consulem velle, ut ab eo fidem praesens acciperet.

introductum in tabernaculum per interpretem adloqui consulem coepisse. inter cuius sermonem Quinctius scorto “vis tu,” inquit “quoniam gladiatorium spectaculum reliquisti, iam hunc Gallum morientem videre?”